Wstęp ; Cz. I. MIT DON JUANA OD SWYCH NARODZIN DO KOŃCA XIX WIEKU, CZYLI OD BAROKOWEGO ZWODZICIELA DO ROMANTYCZNEGO POSZUKIWACZA ABSOLUTU W CIELE KOBIETY: I. Wprowadzenie do mitu Don Juana: Objaśnienia wstępne ; Czym jest mit? ; Próba zdefiniowania mitu literackiego ; Historia Don Juana jako mit literacki ; II. Narodziny i krystalizacja mitu Don Juana: 1. Prapoczątki postaci Don Juana i mitu, którego jest bohaterem ; 2. Zwodziciel z Sewilli i Kamienny Gość ; 3. Formowanie się mitu ; 4. Donjuanowski mityczny scenariusz ; III. „Śmierć” mitu Don Juana czy jedynie romantyczne transformacje?: 1. Poszukiwacz absolutu w ciele kobiety ; 2. Skruszony grzesznik ; 3. Zakochany w śmierci? Przypadek Don Juana Puszkina ; 4. Don Juan lorda Byrona zbuntowany przeciw konwencjom społecznym, hipokryzji i opresji, uwodzony przez kobiety i unoszony przez swe przeznaczenie ; 5. Podsumowanie nowego modelu: coraz dalej od barokowego wzorca ; 6. Reakcja antyromantyczna. Don Juan tradycyjny ; 7. Reakcja antyromantyczna. Don Juan mieszczański ; Cz. II. RÓŻNE TWARZE DON JUANA W LITERATURZE EUROPEJSKIEJ XX I XXI WIEKU MIT, TYP, SYMBOL: I. Don Juan XX i XXI wieku wobec donjuanowskiej tradycji ‒ tak blisko, a tak daleko: 1. Teologia i egzystencjalizm: Don Juan Gonzala Torrente Ballestera ; 2. Don Juan, który nie zwodzi: El Burlador que no se burla (Zwodziciel, który nie kpi) Jacinta Graua ; 3. „Mężczyzna bez imienia” i utajony homoseksualizm: L’homme et ses fantômes (Mężczyzna i jego upiory) Henri-René Lenormanda ; 4. „Prywatne dramaty” w scenerii Zwodziciela z Sewilli: Don Juan Charlesa Bertina i Le Burlador (Zwodziciel) Suzanne Lilar ; 5. Mężczyzna 1003 kobiet, poniechana wolność i Komandor-sumienie: Kaмiнний гocподар (Kamienny gospodarz) Łesi Ukrainki ; 6. Gwiazda futbolu i kara, która przychodzi z zaświatów: Juan Tenorio Javiera Sahuquilla ; 7. Donjuanowskie kompendium i poprawność polityczna: Don Juan Juana Ignacia Ferrerasa ; II. Przemiany Zmarłego-Komandora i Grupy kobiet, ofiar Don Juana-Bohatera: 1. Komandor jako reprezentant Anny przemienionej w Izoldę: Kroki Komandora Aleksandra Błoka, Don Juans Tod (Śmierć Don Juana) Georga Trakla, Błękit nieba Georges’a Bataille’a, Orfeusz, Don Juan, Tristan, Maurice’a Blanchota, Nieznośna lekkość bytu Milana Kundery ; 2. Grupa kobiet w roli Komandora? Initiales D.J. (Inicjały D.J.) Jean-Marca Lanteriego ; 3. Postać z farsy w świecie bez Boga: Don Juan Gonzala Torrente Ballestera ; 4. Śmierć i Wielki Kolekcjoner w jednym: Sympozjon i Doktor Havel w dwadzieścia lat później ; 5. Komandor jako metafora dyktatora: Representacion del Tenorio a cargo del carro de las meretrices ambulantes (Przedstawienie Don Juana Tenorio zaprezentowane na wozie wędrownych kurtyzan) Luisa Riazy ; 6. Komandor jako Faust, Faust jako Komandor: D.J. Jerónima Lópeza Mozo ; III. Nowy, XX-wieczny paradygmat donjuanowskiego bohatera – problem tożsamości i indywidualnej wolności w obliczu oczekiwań otoczenia, że sprosta legendzie: Demitologizacja i remitologizacja (?) ; 1. Don Juan w roli kupidyna i wieczny powrót w wielkim teatrze świata: Hermano Juan o el mundo es teatro (Brat Juan albo świat jest teatrem) Miguela de Unamuna ; 2. Don Juan jako świadoma braku swej oryginalności kopia donjuanowskich poprzedników: Don Juan último (Don Juan ostatni) Vicente Moliny Foixa ; 3. Don Juan bez tożsamości: Variación y fuga de una combra (Wariacja i fuga pewnego cienia) José Bergamína ; 4. Don Juan z problemem ambiwalentnej seksualności: D.J. Jerónima Lópeza Mozo ; 5. Don Juan – nieświadoma swej rzeczywistej natury marionetka: La dernière nuit de Don Juan (Ostatnia noc Don Juana) Edmonda Rostanda ; IV. Don Juan ‒ dekonstrukcje: 1. Stary grzesznik, skruszony lub nie: Sonatas (Sonaty) Ramóna del Vallé-Inclána i Don Juan Azorína ; 2. Don Juan jako rewolucjonista, społeczny i obyczajowy: Człowiek i Nadczłowiek George’a Bernarda Shawa i G. Johna Bergera ; 3. Donjuanowska układanka: Noc Don Juana Ferenca Karinthyego ; V. Donjuanowski mit w krzywym zwierciadle: 1. Upadły Don Juan w podrzędnym burdelu: Niedzielny garnitur nieboszczyka Ramóna del Valle-Inclána ; 2. Wszędzie jest grane to samo przedstawienie: Representación del Tenorio a cargo del carro de las meretrices ambulantes Luisa Riazy ; 3. Don Juan to teraz on i ona działający razem: d.juan@simetrico.es (La burladora de Sevilla y el Tenorio del siglo XXI) (d.juan@symetryczny.jest (Zwodzicielka z Sewilli i Tenorio XXI wieku)) Jesúsa Camposa Garcíi ; 4. Dźwigając brzemię niezawodnego kochanka: D.J. Jerónima Lópeza Mozo ; 5. Odgrywając Don Juana w lupanarze: Don Juan ou les Amants chimériques (Don Juan albo chimeryczni kochankowie) Michela de Ghelderode’a ; 6. „Parodia – synteza”: Don Juan albo miłość do geometrii Maxa Frisha ; 7. Don Juan – bardziej człowiek niż mityczny bohater albo Don Juan, który nie zwodzi: La mort qui fait le trotoir (Don Juan) (Śmierć, która wystaje pod latarnią (Don Juan)) Henry’ego de Montherlanta ; VI. Don Juan jako symbol (Azorín, Maeztu, Ortega y Gasset, Zambrano, Madariaga, Rank) VII. Don Juan – typ społeczny, czyli donżuan (Lafora, Marañón, Pérez de Ayala).