SOWA OPAC : Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w RzeszowieKatalog centralny

Book

In basket

rate

Skorpion / Krzysztof Wójcik. - Warszawa : Muza, 2018. - 333, [3] strony : faksymilia, fotografie, mapy, portrety ; 21 cm.

Author

Wójcik Krzysztof (1973- ). Autor

Form of Work

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Demographic Group

Literatura polska

Subject

Tuchlin, Paweł (1946-1987) Przestępcy Seryjni zabójcy Śledztwo i dochodzenie Zabójstwo seryjne Zabójstwo na tle seksualnym Gdańsk (woj. pomorskie ; okolice)

Genre/Form

Reportaż

Domain

Prawo i wymiar sprawiedliwości Psychologia Socjologia i społeczeństwo

Paweł Tuchlin, pseudonim "Skorpion", to jeden z najbardziej krwawych seryjnych morderców w historii polskiej kryminalistyki. W latach 1975-1983 atakował kobiety uderzając je młotkiem lub innym ciężkim narzędziem w głowę. Potrafił się przyczaić, śledzić swoją ofiarę i dopaść ją dosłownie na ostatnich metrach przed jej domem. Zamordował w ten sposób 9 kobiet, a kolejnych 11 ocalałych z napadu zostało kalekami. [...]. Krzysztof Wójcik z wprawą dziennikarza śledczego idzie tropem zbrodni popełnianych przez "Skorpiona". [...]. Dziennikarz przejrzał wielotomowe akta sprawy, w których znajdują się wstrząsające i drobiazgowe zeznania "Skorpiona", rozmawiał z żyjącymi świadkami jego zbrodni. Ta książka to poruszający obraz, gdyż autor spogląda na dawne wydarzenia zarówno oczami mordercy, jak i ofiar, ich bliskich, milicjantów. To nie tylko dokumentalny zapis, ale głęboko poruszająca psychologiczna opowieść o jednym z najgroźniejszych polskich morderców, który przez kilka lat paraliżował życie kobiet w okolicach Trójmiasta. Odetchnęły, gdy na Pawle Tuchlinie wykonano wyrok śmierci. [Muza, 2018]

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia Główna dla dor. i mł. od 13 r. ż. (Dąbrowskiego 33a)

There are copies available to loan: sygn. WG-343.3/.7 (1 egz.)

Notes:

General note

Na okładce: "Gdyby się nie ruszały, tobym ich nie zabijał".

Reviews:

Intrygują mnie historie seryjnych morderców, lubię "rozbierać" je na kawałki, analizować, porównywać, szukać analogii. Interesują mnie ofiary, pochylam się nad każdą jedną, zastanawiam się, która z okrutnych gwiazd zdecydowała, że znalazły się w niewłaściwym miejscu i czasie.
Tak właśnie było przy sprawie "Skorpiona": grypa, która nie pozwoliła mężowi odebrać żony z przystanku, przymiarka sukni ślubnej, która wypadła akurat tego, (...) a nie innego dnia, siatka, która nie była wystarczająco ciężka, by przyjąć ofertę pomocy koleżanek...
Paweł Tuchlin zamordował 9 kobiet, 11 innych przeżyło atak brutalny zboczeńca. Żadna z ocalałych kobiet już nigdy nie doszła do siebie, mimo pozorów powrotu normalności.
Lubił drobne, młode kobiety. Takie, które nie miały szans na odparcie ataku. Takie, których ciała były jędrne i gładkie. Śledził je, czekając odpowiedniego momentu i tłukł bez opamiętania owiniętym w bandaż młotkiem : "Tego się nigdy nie liczy, ręka sama lata..." Nieprzytomne kobiety obnażał i zaspokajał swoje pragnienia. Żądze, których nie umiała - czy też właściwie: nie chciała - ugasić żona Tuchlina. A były one pozornie tak banalne!
"Jak ja sobie tak pogrzebałem, to przez dwa dni rąk nie myłem, tylko wąchałem" Dlaczego nie znalazł kochanki? - Jak to? Przecież ślubował żonie przed ołtarzem... nie mógłby! Te kobiety były dla niego przedmiotem jednorazowego użytku: zapolował, zrobił co trzeba i odszedł, zostawiając ofiarę na pastwę losu. Żony nigdy nie zdradził - taki moralny chłop!
Wójcik zabiera nas na makabryczną wycieczkę śladami potwora. Razem z nim obserwujemy przyszłe ofiary, nieudolność organów ścigania, relacje małżeńskie. Autor gra nam na emocjach, trzyma w napięciu, wali faktem między oczy. Zaciskamy pięści, gdy okazuje się, że największym sprzymierzeńcem mordercy okazuje się być wybuch stanu wojennego i polityczne antagonizmy: "Choć od roku milicjanci wiedzieli, że na Wybrzeżu grasuje seryjny morderca, to nie było jednak politycznego zapotrzebowania na wyjaśnienie tej kwestii. Służba Bezpieczeństwa i milicja najpierw musiały rozprawić się z "Solidarnością". To było teraz najważniejsze..." Ile kobiecych istnień kosztowała bezduszna postawa ówczesnych władz? Włos na głowie się jeży, gdy to sobie uświadamiamy...
Ta książka to rzetelna robota: konkretna, bez romantycznych naleciałości opowieść o tym, jak w głowie nękanego przez ojca i rówieśników chłopaka stopniowo budzi się potwór i o tym jak ów potwór - który co prawda nadal lęka się silniejszych ( Tuchlin nie odważyłby się zaatakować kobiety w towarzystwie mężczyzny, a zdecydowany opór jednej z ofiar zaskakuje go i wręcz szokuje ) - to nie waha się podświadomie rekompensować traum z dzieciństwa kosztem fizycznie słabszych. Opisy soczyste, do bólu prawdziwe - bez cenzury i taryfy ulgowej względem co wrażliwszego czytelnika. Mamy tutaj opowieści świadków, wspomnienia ocalałych cudem kobiet, fragmenty rozmów z mordercą. Są zdjęcia z wizji lokalnych, fotografie dowodów... i wciąż kilka pytań, na które pewnie nigdy nie znajdziemy odpowiedzi. Jednym z nich jest: "Kim naprawdę była Tuchlinowa? Czy to możliwe, że nawet przez moment nie domyślała się prawdy?".
Lektura pochłonęła mnie bez reszty - gwałtowna i skuteczna, jak sam Skorpion. Byłam tam myślą z każdą z jego ofiar, czułam oddech psychopaty na karku w chwilę przed atakiem. I chociaż uszłam z tej przygody z życiem, to na pewno nie bez uszczerbku na psychice.