"Już wcześniejsze utwory prozatorskie Włodzimierza Kłaczyńskiego - jak filmowany dla potrzeb telewizyjnego wojenno-przygodowego i jednocześnie obyczajowo-społecznego serialu "Popielec" (1981 i 1988), jak poruszający dociekliwością psychologiczną i wirtuozerią językową zbiór mikro powieści "Wronie pióra" (1987), czy jak świetna i niekonwencjonalna powieść o ludziach i czasach polskiej transformacji ustrojowej "Anioł się roześmiał" (1995) - zapowiadały pisarza wielkiej miary: znakomitego realistę wrażliwego i wiarygodnego świadka swojej epoki, przenikliwego obserwatora polskiej XX- wiecznej rzeczywistości oraz ludzi uwikłanych w jej pułapki i meandry, bardzo przy tym oryginalnego architekta powieściowych fabuł. W całej pełni potwierdziło to wydanie w 2005 roku obszernego wielotomowego dzieła tego pisarza o metaforycznie oraz semantycznie istotnym tytule "Miejsce". Autor nieprzypadkowo przywoływał jako motto dla "Miejsca" cytat z dzieła wielkiego amerykańskiego pisarza Wiliama Faulknera, noblisty wychowanego na przesłaniu zaczerpniętym z prozy Henryka Sienkiewicza: "Przeszłość nie jest martwa. Ona nawet nie przeminęła" I motto to jest aktualne także w przypadku powieści "Zasiek Polski". Polecam tę fabularna i znaczeniową kontynuację poprzedniego utworu Włodzimierza Kłaczyńskiego, nie tylko tym, którzy odkryli czysto artystyczne i poznawcze znaczenie tego dzieła, poznali już i docenili jego atrakcyjność czytelniczą, także i w warstwie ogromnej autorskiej inwencji językowej natury dzieła pełnego przy tym autentycznego poczucia humoru - nawet wówczas, gdy jest to tylko gorzki "chichot historii". [Janusz Termer, 2008]