Mała Dorota mieszka w Kansas, w domku położonym pośród rozległej, wyschniętej prerii. Dziewczynka jest sierotą, opiekują się nią wuj Henryk i ciocia Emilia. Ich życie wypełnione jest ciężką pracą, a dziewczynka nie ma wielu rozrywek w oddalonym od ludzkich siedzib gospodarstwie. Jej jedynym przyjacielem jest mały, czarny piesek imieniem Toto. Pewnego dnia nad farmę nadciąga częsty w tych okolicach huragan. Cały domek, wraz ze znajdującymi się w nim Dorotą i Totem, zostaje porwany przez trąbę powietrzną. Lot trwa tak długo, że znużona dziewczynka zasypia. Budzi ją wstrząs spowodowany lądowaniem domku. Otwiera drzwi i widzi piękną, zieloną, pełną kwiatów i słońca krainę i podążającą w jej stronę grupkę niewielkich ludzi: trzech ubranych na niebiesko mężczyzn i odzianą w białą szatę staruszkę. Po krótkiej rozmowie okazuje się, że domek wylądował w kraju Manczkinów ľ akurat na trzymającej ten lud w niewoli Złej Czarownicy ze Wschodu, zabijając ją na miejscu. Ciało wiedźmy na oczach dziewczynki rozsypuje się w proch, pozostają tylko Srebrne Trzewiczki[1], które czarownica miała na nogach. Ubrana na biało staruszka ľ Dobra Czarownica z Północy ľ ofiaruje je dziewczynce wyjaśniając, że muszą mieć one jakąś niezwykłą moc. Jednak mimo piękna tego miejsca i sympatii, którą okazują Dorocie Manczkinowie, jedyne, czego pragnie dziewczynka, to powrót do domu ľ niestety, nawet Dobra Czarownica z Północy nie potrafi jej w tym pomóc. Radzi jednak, by Dorota udała się do Szmaragdowego Grodu, do rządzącego całym krajem czarnoksiężnika Oza. Zaprowadzi ją tam droga wybrukowana żółtą kostką. Dobra Czarownica całuje Dorotę na pożegnanie, zostawiając na jej czole błyszczący znak, który będzie ją chronił przed złem, i znika. [wikipedia.pl]