"Trzecią i czwartą część "Dziennika" Krystyny Bęczkowskiej możemy uznać za kontynuację poprzednich zwierzeń. Ten sam klimat zagrożenia i niepewności i podobne próby stworzenia sobie azylu wewnątrz domu - własnego mieszkania, za zamkniętymi dokładnie drzwiami. Również konwencja stylistyczna pozostała niezmieniona - zgodna z charakterem autorki zachowującej spokój i dystans wobec otaczających ją trudnych sytuacji i niewyjaśnionych zjawisk. Autorka opisuje drobiazgowo wydarzenia z codzienności, relacjonuje swe zamierzenia, spotkania, spacery, momenty słabości, objawy choroby, wizyty u lekarzy. Dzięki szczegółowości tych opisów poznajemy obraz jej życia - planów, oczekiwań, lęków, tęsknot, osobistych - rodzinnych problemów, których nie oszczędził jej los". "Wiersze Krystyny Bęczkowskiej - jej liryczne zwierzenia, często na pograniczu intymnej spowiedzi, refleksje pełne smutku, obaw i niepewności odbiegają od typowego obrazu liryki osobistej, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni. Równocześnie cechą wyróżniającą twórczość autorki z Tarnobrzegu, jest głęboka wiara, uduchowienie, uznanie Dekalogu za jedyną aktualną wykładnię moralności. Bo tylko Boga można prosić o pomoc, opiekę i obronę, kiedy sprawiedliwość ludzka zawodzi, kiedy w realnej codziennej rzeczywistości problemy pozostają nie rozwiązane, a naprawienie krzywd nie wydaje się możliwe, kiedy starania i nadzieje rozbijają się o mur obojętności. Wtedy wiara dodaje sił, pomaga, uskrzydla i poetka odnajduje się, odzyskuje pewność siebie i pisze, notuje swe spostrzeżenia, impresje, momenty, pyta [...]". Andrzej Zaniewski