1. Wariacje na temat STS-u / Tadeusz Kotarbiński 2. Zapomnieć? Przenigdy! / Lech Śliwonik 3. STS się jeszcze przyda / Ziemowit Fedecki 4. Inwokacja / Z. Fedecki, A. Jarecki 5. Difficile est satiram non scribere / Andrzej Jarecki 6. Skecze 7. Blackouty 8. Operetki esteesowskie 9. Cyrk piosenek 10. Piosenki

STS - Studencki Teatr Satyryków - jeden z najbardziej zasłużonych zespołów artystycznych PRL. Teatr dał 55 premier i aż 3210 przedstawień - pierwsze 2 maja 1954, ostatnie 14 marca 1975. STS wyrósł na fali ogromnego fermentu, jaki pojawił się w sztuce wraz z ustępowaniem socrealizmu. Jego specjalnością stały się tak zwane rewie satyryczne. Artyści sprzeciwiali się wypaczeniom systemu żartem, ironią i parodią. Stali się pionierami zmian politycznych 1956 roku. Obnażali absurdy władzy i konformizm jednostek. Wyśmiewali bezsens pompatycznego stylu oficjalnych akademii i narodowe kompleksy. Odważnie komentowali aktualne problemy społeczne, umiejętnie łącząc satyrę polityczną z liryką. Dewizą zespołu stało się hasło Andrzeja Jareckiego: Mnie nie jest wszystko jedno. Dołączyło do sarkastycznego stwierdzenia Jerzego Markuszewskiego: Myślenie ma kolosalną przyszłość. Hymnem kolejnych generacji młodej polskiej inteligencji stała się piosenka "Okularnicy" Agnieszki Osieckiej z muzyką Jarosława Abramowa. Trzon zespołu stanowili młodzi ludzie piszący teksty: Jarecki, Osiecka, Abramow, Ziemowit Fedecki, Stanisław Tym; tworzący muzykę: Marek Lusztig, Edward Pałłasz, Maciej Małecki; reżyserujący: Markuszewski, Wojciech Solarz, Olga Lipińska; i występujący: Ryszard Pracz, Kazimiera Utrata, Henryk Malecha, Jan Tadeusz Stanisławski, Krystyna Sienkiewicz, Anna Prucnal, Zofia Merle. Udało im się stworzyć spontaniczną artystyczną wspólnotę, która razem pracowała, razem bawiła się i razem wypoczywała, a wszystko ze specyficznym poczuciem humoru i absurdu. Twórcy STS-u mówili ze sceny o wszystkim, co ich niepokoiło i bolało. Zdecydowana większość tekstów napisanych dla STS-u broni się do dziś, a nawet zdaje się być paląco aktualna. Choćby parafraza myśli Juwenalisa: Trudno nie pisać satyry, dopełniona przez Jareckiego: kiedy się na was popatrzy. Książka powstała na bazie niepublikowanych wcześniej rozmów Pawła Szlachetko z członkami zespołu oraz anegdotycznej historii STS-u zebranej i opracowanej przez Janusza R. Kowalczyka. [Prószyński Media, 2014]

I. 1954-1958: 1. STS był pierwszy; 2. Dwa starty; 3. Echa przedodwilżowe; 4. Pierwszy facet, Iwaszkiewicz; 5. Liryka obywatelska; 6. Chroniczne odchylenie lewoskrętne... [i in.], II. 1959-1963: 1. Aktor niczym bokser na ringu; 2. Czerwona kontrabanda z Polski; 3. Praca ciężka i... za darmo; 4. Z siekierą na kolanach; 5. Z pomocą boską i radziecką; 6. Zostały mi honor i spodnie; 7. Mąder oko STS-u, III. 1964-1975: 1. Taki jaskrawy miałem krawat; 2. Francuzi ryczeli z uciechy; 3. Jak się zakochać w cenzorze; 4. Z martwego teatru do STS-u; 5. Humor podszyty gorzką ironią... [i in.].