SOWA OPAC : Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w RzeszowieKatalog centralny

1 wynik

Książka

W koszyku

oceń

Dwa przełomy : sztuka polska po 1955 i 1989 roku / Anna Markowska ; Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej. - Toruń : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012. - 497, [15] s., [15] s. tabl. : il. kolor. ; 22 cm.

(Monografie Fundacji na Rzecz Nauki Polskie)

Autor

Markowska Anna (1962- ).

Temat

Sztuka polska Sztuka

Na okł. skrócony tyt. serii: Monografie FNP.

Bibliogr. s. [449]-[467]. Indeks.

Streszcz. w jęz. ang.

PRZEŁAMYWANIE KONSENSUSU. ARTYŚCI W PRL-U WOBEC MODERNIZMU: Dlaczego nie Dubuffet i Batalle, Jorn i Debord...? ; Konsensus poodwilżony a negocjacje kryteriów wielkości artysty ; Nic nie jest takie, jakie się wydaje ; Wojciecha Weissa powrót do akademii ; Orfickie transkrypcje granicy. Póżne gwasze Andrzeja Wróblewskiego ; Aura "Domowego wypieku" i poczucie obcości. Paradoksy twórczości Marka Piaseckiego ; Abakanowicz i "INFORMEL" raz jeszcze ; Artystki grupy krakowskiej ; WTARGNIĘCIE ARTYSTÓW AGONU: Trochę historii, czyli jak to było, gdy nie było wiadomo jak to będzie ; Wybuch wstrętu w wzmianie: koncepcja Abject Kristevej jako narzędzie do badania sztuki po upadku komunizmu w Polsce ; Czytanie Derridy, oglądanie obrazów a pożytki z historii ; Straszne inwektywy. Język krytyczny "rastra" a potecjał zmiamy ; Znikająca figura ; Batalistyka "a posteriori" ; Szablonowy świat: "surfing", "scanning", "sampling" ; Kanon a różnica: artyści stawiają pytania kolekcjom publicznym ; Manifesty artystyczne ostatnich lat, czyli jak porzucić krainę płaskich.

Dwa przełomy. Sztuka polska po 1955 i 1989 roku to próba opowieści o powojennej sztuce polskiej poprzez - z jednej strony - znaczące pominięcia i powody takich wykluczeń, a z drugiej - poprzez stopniowe ujawnianie się kontrowersyjnych zmian dotyczących sztuki i ścieranie się różnic. Daremna nostalgia za tym, co nie zostało wypowiedziane ze względu na polityczny konsensus zderza się w książce z olśnieniem wolnością i jej pluralizmem. To właśnie artystyczne utarczki często najdobitniej uświadamiały sztywne granice społecznych akceptacji, tak jak wcześniej - w okresie PRL-u - dotkliwy brak dyskursu tożsamościowego (m.in. feministycznego, gejowskiego) czy kompensacyjny charakter oficjalnej sztuki nowoczesnej wskazywał bezapelacyjnie i ostatecznie na dzieła, które mogą być uznane za sztukę. Konsensus odwilży 1955 roku i agon przełomu po 1989 roku ramują dwie narracje o sztuce polskiej: tego, co miało być niewidoczne i tego, co skandaliczne, wątpliwe i ambiwalentne. [Wydaw. NUMK, 2012].

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Czytelnia Główna - wypożyczalnia (Sokoła 13)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. A-98194 (1 egz.)