W ostatnim zdaniu przedmowy Beata Mytych-Forajter powiada, że należy dzisiaj sięgać „po romantyczne intuicje”, dotyczące odpowiedzialności ludzi za świat przyrody. Należy zaś dlatego, ponieważ właśnie w czasach romantyzmu, czyli w pierwszej połowie wieku XIX, problem tej odpowiedzialności i formułowanych dziś postulatów ekologicznych „niejako wszedł «w zakręt» i wciąż w nim pozostaje, doznając wszystkich niemożności charakterystycznych dla wirażu. Trzeba sporej siły, by pokonać odśrodkowe naciski”. Metafora zakrętu trafia mi do przekonania. Celnie odwołuje się do zawiłości niepokojącego dramatu człowieczego, dramatu trwania w impasie i naszego chybotania się pomiędzy przyrastającą świadomością odwiecznej przynależności człowieczej do przedziwnie skomplikowanego świata „braci mniejszych” i zarazem nieuchronnej, z czasem potężniejącej, a na naszych oczach zgoła już przerażającej mocy destrukcyjnej generis humani. Kapitalnym pomysłem Zwierząt na zakręcie jest ograniczenie materiału ilustrującego ów „zakręt” do obszaru tekstów spoza „rewirów” poezji. Wiadomo, że wśród romantycznych dłużników Krasickiego i Trembeckiego istnieje bogaty zasób bajek z alegoriami zwierzęcymi, także w dorobku Mickiewicza i jego współczesnych. Wiemy też, że nieubogi jest poetycki świat zwierzęcy w soplicowskiej „stronie” jego poezji – daleko przecież stąd od wzruszającej pewności siebie niegdysiejszego Sarmaty, że „koń, jaki jest, każdy widzi” – a na dodatek Autorka dobrze wie, ze dałoby się ułożyć grubą księgę animalistycznego rymotwórstwa romantycznego z samych tekstów autora Pana Tadeusza i jego „rówieśnych”. Ale „Zakręt” Beaty Mytych-Forajter ostentacyjnie się obchodzi bez rymotwórstwa, w tym także bez arcydzieł romantycznej poezji. Jest on za to wymownie pamiętliwy dla zapisów bogactwa i rozmaitości spostrzeżeń świadczących o coraz bardziej nadciągającym pobliżu naszych zmartwień ekologicznych i naszych tęsknot wegetariańskich. (z recenzji prof. Józefa Bachórza)

Książka François Soulages'a szkicuje kontury nowej estetyki fotografii, stawiając pytanie o status fotografii jako sztuki. Wychodząc z założenia, że fotografia nie odwzorowuje bezpośrednio rzeczywistości, lecz ją kreuje, autor stara się stworzyć nowy słownik estetyczny, odwołujący się głównie do filozofii i psychoanalizy. Refleksji teoretycznej towarzyszą interesujące interpretacje poszczególnych dzieł, w związku z czym książkę czytać można zarówno jako rozprawę teoretyczną, jak i świadectwo estetycznej wrażliwości. Koncentruje się ona wokół trzech głównych problemów: Jaka jest reakcja między fotografią a rzeczywistością? Czym charakteryzuje się dzieło fotograficzne jako autonomiczne dzieło sztuki? Co sprawiło, że sztuka fotograficzna znalazła się ostatnio w samym centrum sztuki współczesnej? [Universitas, 2007]

PIERWSZY MOMENT: od rzeczywistości do fotograficzności ; 1. Przedmiot reportażu: od iluzji ku kreacjom ; 2. Od przedmiotu portretu do ogólnego przedmiotu fotografii: "to, co zostało odegrane" ; 3. Przedmiot w ogólności: realność niemożliwa do sfotografowania ; 4. Przedmiot fotograficzny: fotograficzność ; DRUGI MOMENT: dzieło fotograficzne ; 5. Od bez-sztuki do sztuki ; 6. Wykonanie dzieła ; 7. Dzieło i świat ; 8. Dzieło krytyczne ; TRZECI MOMENT: sztuka fotograficzna ; 9. Współtworzenie ; 10. Przeniesienie ; 11. Odniesienie ; 12. Zapis, Zamknięcie.

PIERWSZY MOMENT: OD RZECZYWISTOŚCI DO FOTOGRAFICZNOŚCI. 1. PRZEDMIOT REPORTAŻU: OD ILUZJI KU KREACJOM: Złudzenie przedmiotu-rzeczywistości (agencje fotograficzne) ; Niemożliwość przedmiotu-istoty (Henri Cartier-Bresson) ; Poszukiwanie przedmiotu-problemu (cztery reportaże z tym samym przedmiotem / na ten sam temat) ; Siła przedmiotu-pretekstu (Jean-Pierre Évrard). 2. OD PRZEDMIOTU PORTRETU DO OGÓLNEGO PRZEDMIOTU FOTOGRAFII: "TO, CO ZOSTAŁO ODEGRANE": Inscenizacja portretowanego przedmiotu (Julia Margaret Cameron) ; Ku estetyce ogólnej "tego, co zostało odegrane". 3. PRZEDMIOT W OGÓLNOŚCI: REALNOŚĆ NIEMOŻLIWA DO SFOTOGRAFOWANIA: Ani obiektywizm, ani realizm ; Sedno problemu ; Dwa artystyczne sposoby zgłębiania problemu. 4. PRZEDMIOT FOTOGRAFICZNY: FOTOGRAFICZNOŚĆ: Cechy szczególne fotografii ; Specyfika fotografii ; Konsekwencje praktyczno-estetyczne ; Wyjątkowość fotografii ; Estetyka fotograficzności. DRUGI MOMENT: DZIEŁO FOTOGRAFICZNE. 5. OD BEZ-SZTUKI DO SZTUKI: Bez-sztuka i sztuka ; Przeniesienie z bez-sztuki do sztuki (Marc Pataut) ; Od anonimu do uniwersalności (Christian Boltanski). 6. WYKONANIE DZIEŁA: Wejście w sztukę przed wykonaniem dzieła ; Niekończące się tworzenie (Jorge Molder) ; Estetyka wykonania dzieła i odbiorca. 7. DZIEŁO I ŚWIAT: Świat publiczny, zewnętrzny, obiektywny i uniwersalny (Diane Arbus) ; Świat prywatny, wewnętrzny, osobisty i wyjątkowy (Gérard Moulin) ; Estetyka i fotografia. 8. DZIEŁO KRYTYCZNE: Sztuka i społeczeństwo: ponowna ocena reportażu krytycznego ; Dzieło, krytyka rzeczywistości ; Dzieło, krytyka przedstawień rzeczywistości ; Dzieło, krytyka fotografii (Christian Gattinoni). TRZECI MOMENT: SZTUKA FOTOGRAFICZNA. 9. WSPÓŁTWORZENIE: Fotografia i język ; Fotografia i literatura. 10. PRZENIESIENIE: Przeniesienie w fotografii ; Przeniesienie w sztukach współczesnych (Vincent Verdeguer). 11. ODNIESIENIE: Fotografia, odniesienie dla innych sztuk ; Inne sztuki, odniesienia dla fotografii (Tom Drahos). 12. ZAPIS: Od bycia środkiem do bycia celem ; Sztuka o podwójnej mocy ; Od fotografii sztuk do fotografii fotografii. ZAMKNIĘCIE: Estetyka ; Fotografia ; Stawki.

Od autorek, Gdzieś nieopodal płynie rzeka. "O czym szumią wierzby" Kannetha Grahame'a ; "Doktor Dolittle i jego zwierzęta" Hugh Loftinga - lektura ekokrytyczna ; Życie na wodzie. "Chłopiec i rzeka" Henriego Bosco ; Park Mary Popons ; Płeć Pippi. Poza zasadą sprzeczności ; Rude słońce. "Przygody Pippi" Astrid Lindgren i przestrzenna rewolucja ; Samotność Pippi ; Wyobraźnia płata figle. "Karlsson z Dachu" Astrid Lindgren ; Muminki - między wodą a ziemią ; Włóczykij kosmograf. "Muminki" Tove Jansson w świetle projektu geopoetyckiego Kennetha White'a ; Tę książkę wymyślił pies. "Ferdynand Wspaniały" Ludwika Jerzego Kerna jako lektura ekokrytyczna ; Jajko czy kura? "Mikołajek" René Gościnnego i Jeana-Jacques'a Sempé wobec dialogu pokoleń ; Czym/kim jest pluszowy tygrys? Wolność dziecięcej wyobraźni na przykładzie serii komiksów Billa Wattersona "Calvin i Hobbes" ; Żar popiołów, czyli jak przejść przez lisią norę i przeżyć. "Paź" Sary Pennypacker.