1. Tekst "imion własnych": Detektywów dwóch o imionach protagonistów wątku kryminalnego ; Figuranci? ; 2. Wróg publiczny?: Wielkość i upadek Filipa Merynosa ; ... I cały ten jazz ; Potęga prasy? ; Gatunki plebejskie ; 3. O dziewicach i wampach ; 4. Z Bachtinem pod "rękie": medytacja stylistyczna: Wskrzeszenie słowa? ; Intonacje ; 5. Gdzie jest narrator, czyli o meandrach opowiadania. Ogólne (nie) porozumienie i rozwiązanie klubu.

Opowieść poświęcona Złemu Tyrmanda od samego początku zaciekawia. Intrygujące jest podjęcie tematu, który, wydawałoby się, został najpierw przewalcowany przez krytykę literacką, potem zaś w trybie szczegółowym omówiony przez Ryszarda K. Przybylskiego oraz Ingę Iwasiów w poważnych i dobrych książkach. Trzeba pewnej brawury, by wybrać powieść mającą tak świeżą literaturę przedmiotu - brawury i własnego pomysłu. W miarę czytania książki przekonujemy się, że autor miał jedno i drugie, że wykazał się nie tylko odwagą, ale i mądrością. jego opowieść jest przemyślana, dobrze skomponowana, napisana z wnikliwością i rozmachem. Autor wyszedł od prostego pomysłu, że książka Tyrmanda została "niedoczytana" - przede wszystkim zbyt słabo osadzona w kulturowym i historycznoliterackim kontekście swego czasu. I postawił tezę, że Zły to plebejska epopeja. Plebejskość u Tyrmanda polega na ustawicznym odwoływaniu się do folkloru miejskiego i kultury popularnej; epickość zaś polega na uwzniośleniu przedstawianego świata - na wyposażeniu bohaterów i fabuły w rekwizyty heroiczne, a także na wpisaniu w przedstawiany świat etosu przyzwoitości.

Książka François Soulages'a szkicuje kontury nowej estetyki fotografii, stawiając pytanie o status fotografii jako sztuki. Wychodząc z założenia, że fotografia nie odwzorowuje bezpośrednio rzeczywistości, lecz ją kreuje, autor stara się stworzyć nowy słownik estetyczny, odwołujący się głównie do filozofii i psychoanalizy. Refleksji teoretycznej towarzyszą interesujące interpretacje poszczególnych dzieł, w związku z czym książkę czytać można zarówno jako rozprawę teoretyczną, jak i świadectwo estetycznej wrażliwości. Koncentruje się ona wokół trzech głównych problemów: Jaka jest reakcja między fotografią a rzeczywistością? Czym charakteryzuje się dzieło fotograficzne jako autonomiczne dzieło sztuki? Co sprawiło, że sztuka fotograficzna znalazła się ostatnio w samym centrum sztuki współczesnej? [Universitas, 2007]

PIERWSZY MOMENT: od rzeczywistości do fotograficzności ; 1. Przedmiot reportażu: od iluzji ku kreacjom ; 2. Od przedmiotu portretu do ogólnego przedmiotu fotografii: "to, co zostało odegrane" ; 3. Przedmiot w ogólności: realność niemożliwa do sfotografowania ; 4. Przedmiot fotograficzny: fotograficzność ; DRUGI MOMENT: dzieło fotograficzne ; 5. Od bez-sztuki do sztuki ; 6. Wykonanie dzieła ; 7. Dzieło i świat ; 8. Dzieło krytyczne ; TRZECI MOMENT: sztuka fotograficzna ; 9. Współtworzenie ; 10. Przeniesienie ; 11. Odniesienie ; 12. Zapis, Zamknięcie.

PIERWSZY MOMENT: OD RZECZYWISTOŚCI DO FOTOGRAFICZNOŚCI. 1. PRZEDMIOT REPORTAŻU: OD ILUZJI KU KREACJOM: Złudzenie przedmiotu-rzeczywistości (agencje fotograficzne) ; Niemożliwość przedmiotu-istoty (Henri Cartier-Bresson) ; Poszukiwanie przedmiotu-problemu (cztery reportaże z tym samym przedmiotem / na ten sam temat) ; Siła przedmiotu-pretekstu (Jean-Pierre Évrard). 2. OD PRZEDMIOTU PORTRETU DO OGÓLNEGO PRZEDMIOTU FOTOGRAFII: "TO, CO ZOSTAŁO ODEGRANE": Inscenizacja portretowanego przedmiotu (Julia Margaret Cameron) ; Ku estetyce ogólnej "tego, co zostało odegrane". 3. PRZEDMIOT W OGÓLNOŚCI: REALNOŚĆ NIEMOŻLIWA DO SFOTOGRAFOWANIA: Ani obiektywizm, ani realizm ; Sedno problemu ; Dwa artystyczne sposoby zgłębiania problemu. 4. PRZEDMIOT FOTOGRAFICZNY: FOTOGRAFICZNOŚĆ: Cechy szczególne fotografii ; Specyfika fotografii ; Konsekwencje praktyczno-estetyczne ; Wyjątkowość fotografii ; Estetyka fotograficzności. DRUGI MOMENT: DZIEŁO FOTOGRAFICZNE. 5. OD BEZ-SZTUKI DO SZTUKI: Bez-sztuka i sztuka ; Przeniesienie z bez-sztuki do sztuki (Marc Pataut) ; Od anonimu do uniwersalności (Christian Boltanski). 6. WYKONANIE DZIEŁA: Wejście w sztukę przed wykonaniem dzieła ; Niekończące się tworzenie (Jorge Molder) ; Estetyka wykonania dzieła i odbiorca. 7. DZIEŁO I ŚWIAT: Świat publiczny, zewnętrzny, obiektywny i uniwersalny (Diane Arbus) ; Świat prywatny, wewnętrzny, osobisty i wyjątkowy (Gérard Moulin) ; Estetyka i fotografia. 8. DZIEŁO KRYTYCZNE: Sztuka i społeczeństwo: ponowna ocena reportażu krytycznego ; Dzieło, krytyka rzeczywistości ; Dzieło, krytyka przedstawień rzeczywistości ; Dzieło, krytyka fotografii (Christian Gattinoni). TRZECI MOMENT: SZTUKA FOTOGRAFICZNA. 9. WSPÓŁTWORZENIE: Fotografia i język ; Fotografia i literatura. 10. PRZENIESIENIE: Przeniesienie w fotografii ; Przeniesienie w sztukach współczesnych (Vincent Verdeguer). 11. ODNIESIENIE: Fotografia, odniesienie dla innych sztuk ; Inne sztuki, odniesienia dla fotografii (Tom Drahos). 12. ZAPIS: Od bycia środkiem do bycia celem ; Sztuka o podwójnej mocy ; Od fotografii sztuk do fotografii fotografii. ZAMKNIĘCIE: Estetyka ; Fotografia ; Stawki.