Czas historyczny książki rozciąga się pomiędzy rokiem 1817 a 1880. Razem z bohaterami opowieści wędrujemy po całej Europie: z Warszawy do Paryża, z Petersburga do Warszawy, z Wiednia do Berlina, z Paryża do Londynu, z Lublina do Moskwy, z Pragi do Wrocławia. Dzieje rodziny Wieniawskich - przede wszystkim ojca i jego genialnych synów: Henryka - skrzypka i kompozytora, Józefa - pianisty i także kompozytora, oraz starszego ich brata Julina, powstańca styczniowego, emigranta, a następnie działacza gospodarczego i pisarza kryjącego się pod pseudonimem Jordan; rodziny Bałaszewiczów, ojca i syna - staczających się w groźne otchłanie przestępstw na skalę międzynarodową (fałszowanie pieniędzy) oraz szpiegujących dla III Oddziału Kancelarii Osobistej rosyjskiego cara Aleksandra Humboldta penetrującego dla cara Mikołaja I i za jego pieniądze dalekie ziemie Syberii, gdzie żyli zesłani Polacy; losy Michała Szweycera - powstańca roku 1830, który po wyjeździe na emigrację do Francji parał się fotografią (wykonał m.in. fotografie portretowe Mickiewicz), był towiańczykiem i po upadku Komuny Paryskiej zginął rozstrzelany na skutek zwyczajnej pomyłki; los Michaiła Bakunina - żarliwego anarchisty i polonofila, Fiodora Dostojewskiego tracącego nałogowo w niemieckich kasynach swoją fortunę (podobnie jak nasz skrzypek Wieniawski) - to najważniejsze wątki tej powieści, Na podstawie autentycznych dokumentów autor pokazuje zaskakująco ogromną skalę infiltrowania przez rosyjską agentkę polskiej emigracji w Paryżu i Londynie. Okazuje się przy tym, że emigracyjnemu politykowaniu nieustannie towarzyszyło też polskie zaprzaństwo... [Oficyna Wydawnicza Atut, 2017]