To powieść przenosząca czytelnika do północnych krain średniowiecznej Europy, w czasy Alfreda Wielkiego. Poznajemy wyspy Brytyjskie i Skandynawię w tym punkcie historii, kiedy o panowanie walczyli Wikingowie, Celtowie (ten ich odłam, który obecnie nazywamy Walijczykami) oraz Anglosasi (obecnie Anglicy). To czasy poprzedzające powstanie dworu Arturiańskiego i legendy św. Graala. Mroczny czas brutalnych walk o przeżycie, pogańskich wierzeń i średniowiecznych praktyk. Jak w historycznym tyglu, mieszają się wierzenia i praktyki różnych plemion i powstają podwaliny współczesnej Brytanii. Powieść rozpoczyna się, kiedy młodyWiking Bern Thorkellson ucieka z rodzinnego domu ze skradzionym koniem i dołącza do morskiej wyprawy Jormsvików. wyruszających na podbój wybrzeży wysp Brytyjskich. W tym czassie Alun ab Owyn, Książe Celtów przysięga Jormsvikom zemstę po tym, jak w brutalnym ataku zabili jego brata Dai. Dusza Dai przyłączyła się do królowej elfów i podąża za nią do świętego lasu. Aeldred, król Celtów broni swojego królestwa przed najazdem Jomsvików pod przywództwem wnuka legendarnego bohatera Wikingów, Siggura Volgansona. A podczas bitwy córka Aeldreda odkrywa psychiczną więź z księciem celtyckim Alunem i wszystko się komplikuje. Ostatnie promienie słońca to powieść, która rozwija się dzięki decyzjom podejmowanym przez jej bohaterów. Autor w mistrzowski sposób ukazuje wagę i znaczenie jednostki w rozwoju historii. W przeciwieństwie do wielu innych pisarzy, Kay posiada wspaniałą umiejętność kierowania swoimi bohaterami. Każdy z nich odgrywa istotną rolę dla dalszego rozwoju akcji. W powieści nie występuja żadne siły nadprzyrodzone, żaden bóg nie walczy ze złem. Postacie doświadczają skutków własnych czynów, zmagają się z własnym losem i sami kształtują swoją przyszłość. Nieprzypadkowy jest tytuł powieści. Ostatnie promienie słońca to opowieść o schyłku pewnej epoki, kończącego się pewnego porządku i nastaniu nowej ery, nowej religii, nowych bogów. Początku Brytanii." [księgarnia Merlin 2006]