Poradnik napisany ze świetnym wyczuciem tematu. Przekazuje wiele praktycznych rad w sposób przystępny i w zgodzie z aktualną wiedzą na temat karmienia piersią. Tłumaczy fizjologiczne zjawiska, uczy jak karmić malucha, jak ocenić czy jest najedzony i jak poradzić sobie w razie kłopotów. Dużo uwagi poświęca przeżyciom i potrzebom młodych mam na każdym etapie ich mlecznej drogi, wzmacnia ich poczucie własnej wartości i kompetencji. Pomaga zrozumieć dziecko i jego potrzeby. Do niczego nie zmusza, lecz wspiera matki w ich wyborze. [Wydawnictwo Fides, 2006]

Bóg całą swoją uwagę poświęcił ludziom, by ich przebudzić do miłości, jaką sam nam ofiarował. Obserwował i ingerował w nasz los od wieków. W końcu dokonał rzeczy nieprawdopodobnej: stał się jednym z nas, a gdy był w okolicznościach skrajnie dramatycznych - o krok od zdrady, która miała Go doprowadzić do ukrzyżowania - Jego najbliżsi przyjaciele po prostu spali. Śpiąc jesteśmy jak ślepi. Nie widzimy rzeczywistości, lecz miewamy sny zwodnicze. Przyglądał się im śpiącym i, być może, pytał samego siebie, znając zresztą odpowiedź: "Który z nich jest wolny? Wolny od stresów, długów, nerwów, lęku, namiętności, kłamstw, matactwa, ducha rywalizacji popychającego do zazdrości? Wolny od porażki, od przyszłych rozczarowań, od upokorzeń i wyniosłości, od zdrady i bycia oszukanym?". Wiedział, że nikt, i dlatego nie odszedł od nich na zawsze, lecz tylko po to, by się za nich modlić, by w końcu wybrali życie, które jest Jego życiem. [Wydawnictwo Fides, 2016]

Jak dostać się do nieba? Jak być zbawionym? Jak odnaleźć się w dzisiejszym świecie? Jakich proroków słuchać...? Na fundamentalne pytania konieczne są zdecydowane, jasne odpowiedzi niepozostawiające żadnych wątpliwości i niepozwalające błądzić w domysłach. Takich właśnie wskazówek udziela nam w swoim duchowym testamencie ojciec Augustyn Pelanowski, zakonnik o niezwykłej osobowości, obdarzony charyzmatem ratowania błądzących, znany z nawracania ku Bogu znajdujących się w trudnych, wydawałoby się beznadziejnych sytuacjach. Przesłanie rodzące się z lektury słów ojca Pelanowskiego to rodzaj testamentu duchowego, w którym zawarte zostały głębokie prawdy, najistotniejsze przemyślenia - i co najważniejsze - wskazówki kapłana, pasterza, kierownika duchowego, będące podsumowaniem jego dotychczasowej drogi życiowej. Ta książka to przewodnik pozbawiony jakichkolwiek zbędnych słów. Z niebywałą dbałością o wypowiadane słowa autor prowadzi przez szereg zagadnień dotyczących naszej postawy moralnej, współczesnych zjawisk społecznych, lęków, zagrożeń, wątpliwości. Całość opiera na najmocniejszym fundamencie, jakim jest Pismo Święte. Każda wskazówka, każde przemyślenie wypływa wprost z przyjęcia słowa Bożego. [Wydawnictwo Fides, 2019]

Autor zaprasza nas do wędrówki ku szczęściu nieunikającemu cierpienia, wybierania codziennie Boga, a odrzucania demona. Zapewnia, że Bóg zawsze dotrzymuje obietnicy swojej obecności. Zachęca nas też do niekontrolowania innych, jeśli chcemy być mili Bogu oraz do umiłowania samych siebie, bo to potrzeba najważniejsza, bez której spełnienia nie możemy być szczęśliwi. Nade wszystko zachęca nas, by za towarzyszkę naszej codziennej, ziemskiej wędrówki obrać sobie Matkę Jezusa, Maryję. [Wydawnictwo Fides, 2018]

Kiedyś przyszła do mnie kobieta, którą mąż opuścił osiem lat temu. Założył nową rodzinę, już nawet nie pamiętam, czy miał dzieci, czy nie, ale już ileś tam lat żył z drugą kobietą. W przeddzień rozprawy rozwodowej ona przyszła do mnie się, jak powiedziała, poradzić - a jak potem się okazało, wcale nie radzić, tylko szukać aprobaty dla swojej niezgody na rozwód. Zadała mi pytanie, jak ma się zachować podczas tej rozprawy. Bo wiadomo, że sąd na pewno orzeknie rozwód, zgodnie z prawem dawno nastąpił już tak zwany „trwały rozpad pożycia” - i jeżeli ona będzie się sprzeciwiała, to wszyscy to odczytają jako złośliwość i mściwość. Ludzie osądzą ją jednoznacznie: Dewotka, porzucona, nie pozwala facetowi ułożyć sobie życia. I kiedy tak mi ona przedstawiła całą tę historię, we mnie odezwał się chłopek-roztropek, który zapomniał, że jest katolickim księdzem. I powiedziałem jej: „No, widzi pani, ponieważ pani wie, że w obliczu Boga on i tak nie przestanie być pani mężem, to żeby oszczędzić sobie tych właśnie przykrości, to niech pani się zgodzi”. Nie zapomnę tych kwadratowych oczu jakie jej się wtedy zrobiły, że ksiądz takie rzeczy jej mówi! Tak mi odparła: „Proszę księdza, ja wiem, że rozwód będzie orzeczony, ale ja chcę mu zostawić jeszcze ostatnie słowo miłości. Bo jeżeli ja się zgodzę na rozwód, a on jest niewierzący, to będzie tak, jakbym ja mu dała rozgrzeszenie - a to by było rozgrzeszenie nieprawdziwe i ja bym go tym skrzywdziła. Ja chcę mu zostawić jeszcze moje ostatnie przesłanie, że źle zrobił, że skrzywdził swoją żonę i swoje dzieci!”. I tak zrobiła - a ja dostałem pouczenie. Cała ta historia skończyła się zupełnie jak w kiepskiej powieści. Rozwód, oczywiście, został udzielony, ale bardzo szybko ten człowiek zachorował na raka. Wówczas kochanka, jak to bywa, uciekła. I ta biedna, prawowita żona dochowała wierności w ciężkiej pracy doglądania go w chorobie i w umieraniu. Ktoś może powiedzieć: „No, głupia sprawa, do głupich rzeczy ta wiara chrześcijańska namawia”, ale my jesteśmy właśnie tacy głupcy ze względu na Chrystusa. I to jest świadectwo, nawet dla tego męża, który był, wydawało się, kompletnie zamknięty na świadectwo. To jest świadectwo dla dzieci, przekazywany im ogromnie ważny komunikat, że małżeństwo jest święte. Świadectwo takie rzucane przestrzeń, dla każdego, kogo zechce tym świadectwem ubogacić Bóg. [Wydawnictwo Fides, 2019]