Przedmowa: Gwala, czyli sakrament codzienności ; Wprowadzenie ; Wykaz skrótów ; Prolog ; R. I. Sługa ; R. II. Między Konstantowem a Lwowem (1908-1933) ; R. III. Aspirant (1933-1934) ; R. IV. Nowicjat lwowskiego Konwersowa (1934) ; R. V. Na dominikańskim folwarku pod mocnym Aniołem (1935-1938) ; R. VI. Brat zecer (1938-1939) ; R. VII. Apokalipsa (1939-1946) ; R. VIII. Od klasztoru do klasztoru (1946-1949) ; R. IX. Warszawskie lata (1949-1956) ; R. X. W tle wywrotowego duszpasterstwa (1957-1960) ; R. XI. Brat na krakowskim armarium (1960-1999) ; R. XII. Okołosoborowe zmiany ; R. XIII. Konserwatywny konwent i czas zmian ; R. XIV. Słabostki ; Dodatek: Duchowość dominikańskich braci zakonnych.

W lutym 2018 roku kapituła Polskiej Prowincji Dominikanów rozpoczęła przygotowania do procesów beatyfikacyjnych dwóch polskich dominikanów: Joachima Badeniego OP oraz br. Gwali Torbińskiego OP. W ramach wspomnianych przygotowań powstała biografia brata zatytułowana Milczący kaznodzieja. Brat Gwala Torbiński OP (1908–1999). Elżbieta Wiater, zafascynowana tą postacią, zebrała świadectwa dominikańskich współbraci oraz rodziny, które przybliżają nam sylwetkę bohatera i jego duchowość. Oprócz biografii tego wspaniałego zakonnika książka zawiera także anegdoty i ciekawostki z życia Braci Kaznodziejów, w tym braci konwersów. Autorka przybliża odradzanie się polskiej prowincji zakonu po kasatach w czasie zaborów, konflikt wokół reformy prowincji w dwudziestoleciu międzywojennym, czasy okupacji, w tym wyrzucenie dominikanów z ówczesnych Kresów Południowo-Wschodnich, i zmian po II wojnie światowej, a także okres po Soborze Watykańskim II i lata późniejsze. Brat Gwala urodził się 14 lutego 1908 r. w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Konstantowie k. Janowa Lubelskiego. Wykształcenie zakończył na czwartej klasie szkoły powszechnej. Do zakonu wstąpił we Lwowie, w maju 1933 r., a habit otrzymał w styczniu 1934 r., zostając bratem konwersem (dominikaninem, który nie przyjmuje święceń – obecna nazwa to bracia współpracownicy). Wojnę spędził we Lwowie. W styczniu 1941 r. złożył śluby wieczyste. Był jednym z ostatnich dominikanów, którzy opuszczali lwowski klasztor przed kasatą w 1946 r. Po wojnie pracował w Lublinie, Poznaniu i w obu warszawskich klasztorach – na Służewie był pierwszym zakrystianem nowo utworzonej parafii. W 1960 r. trafił do klasztoru krakowskiego i tu już pozostał do śmierci, pracując jako pomocnik bibliotekarza oraz pomagając w zakrystii. [wdrodze.pl, 2023]