369253
Książka
W koszyku
Polska fotografia z lat 20. i 30. XX wieku została włączona do nadanej "a priori" siatki pojęciowej, której specyfika była obca temu medium. W konsekwencji umocniono pozycję malarstwa i grafiki, przez których pryzmat określono sposób definiowania awangardy w kontekście następczyni dagerotypii. W literaturze przedmiotu od kilku dekad konsekwentnie przywoływano nazwiska tych samych artystów, które ostatecznie utworzyły pewien "fotograficzny krąg", powszechnie i nieprzerwanie kojarzony z tzw. Wielką Awangardą. W celu dopełnienia wizji malarstwa pionierskiego i eksplorującego nowe formy wyrazu polska historia sztuki instrumentalnie wykorzystywała zdjęcia kilkorga wybranych twórców - Janusza Marii Brzeskiego, Karola Hillera, Aleksandra Krzywobłockiego, Franciszka i Stefana Themersonów. Dotychczas nie dokonano rozmachu z obecnym stanem badań, nie podjęto też trudu weryfikacji wyłaniających się z niego swoistego kanonu fotografii odpowiadającej malarskim kryteriom "awangardowości". Weronika Kobylińska rekonstruuje informacje o marginalizowanych bądź zapomnianych praktykach fotograficznych polskiego dwudziestolecia międzywojennego, które zakłócają i problematyzują dotychczasową (nazbyt homogeniczną) wizję nurtu opatrzonego nazwą "polskiej fotografii awangardowej". Dokonuje krytycznej analizy awangardowego paradygmatu w odniesieniu do polskiej fotografii. [Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2021]
Status dostępności:
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. A-112097 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Bibliografia na stronach 217-245. Indeksy.
Uwaga dotycząca finansowania
Współfinansowanie: Uniwersytet Warszawski
Uwaga dotycząca języka
Streszczenie w języku angielskim.
Recenzje:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej