[...], Ryszard to postać nietuzinkowa i jeszcze ostatniego słowa nie powiedział, ale ja dziś jego osobę przywołuję nie po to, żeby głosić peany pod jego adresem, lecz by pochylić się nad jego nową książką, tomikiem wierszy – zdawałoby się – na temat już oklepany, temacie covidu. Ale inny od reszty, bo autor stroni od egzaltacji, od przesadnej wylewności, której poetom przecież nie brakuje. Ot, taki covidovo-zwyczajny! [...]. Poeta w opisywanych obrazach przedstawia świat na pozór zwyczajnie płynący. Jednak okazuje się, że jedyne trwałe skutki pandemii, to skutki negatywne – opustoszałe kościoły („Bóg z pustego kościoła”, str. 6), milczenie przy stole, gdzie zwykle panował gwar. Poeta jednak czyni to poprzez obrazy, skojarzenia, co sprawia, że wiersze – głębokie i pełne treści – stają się jeszcze bardziej treściwe. Skojarzenia w tomiku „Zaraza. Dawka przypominająca” grają bardzo ważną, jeśli nie najważniejszą rolę. Śmiem twierdzić, że poeta uczynił ze skojarzeń kolejną figurę stylistyczną. Skojarzenia te są nienachalne, ufające inteligencji czytelnika i ową inteligencję głaszczące. I tak ksiądz w opustoszałej świątyni przypomina nam jednocześnie o odsuwanych poza granice pamięci względach bezpieczeństwa sanitarnego. Święta Bożego Narodzenia w cieniu pandemii są świętowane „bez fanfar i barwnych orszaków” („W Bogu narodzeni”, str. 16) i jakikolwiek z tekstów otworzymy w tej książce, będziemy zdumieni prawdziwością spostrzeżeń, które czyni poeta. Mogę uspokoić potencjalnych czytelników: książka nie emanuje negatywną energią i temat – na pozór bardzo negatywny – potraktowany jest przez Ryszarda najbardziej obiektywnie, jak tylko się dało. Do obrazów negatywnych Ryszard Mścisz dołączył (może dla równowagi, może dlatego, że jest doskonałym obserwatorem i nie mógł zbagatelizować takiego spostrzeżenia) wiersze o wydźwięku pozytywnym. Krzysztof Kwasiżur [https://pisarze.pl/2022/08/09/krzysztof-kwasizur-dawka-przypominajaca/, dostęp 7.02.2023]