Książka nosi tytuł Osiemdziesiąt, co oznacza mniej więcej tyle, że jej autor nie chciał „na siłę” tworzyć żadnej karkołomnej ani nader kontrowersyjnej konstrukcji terminologicznej, chciał jedynie pokazać trwałość pewnych zjawisk w poezji polskiej na przestrzeni właśnie lat osiemdziesięciu (między latami trzydziestymi a drugą dekadą XXI wieku), wyjąwszy najwcześniejszą nowoczesność. Próbował także zdefiniować swoistość dwóch etapów nowoczesności i dwóch „przełomów”; początku jednego z nich, będącego jednocześnie zamknięciem wczesnego etapu eksploracji nowoczesnych idei, mitów i poetyk (oraz dalszych ech i konsekwencji tego przesilenia), a także początku zupełnie innej zmiany, która zaczęła dokonywać się w ostatniej ćwierci minionego wieku, niemniej jednak ciekawej i dramatycznej. Zmiany w poważnym stopniu rzutującej na kształt poezji wciąż nazywanej „najnowszą”. Ze Wstępu Oto czytamy (wespół z Autorem) osiemdziesiąt lat poezji polskiej: od poetów pokolenia 1910 i metamorfoz katastrofizmu (w części pierwszej, sześć studiów) do refleksji nad poezją ostatnich kilku dekad (w części drugiej, dziesięć szkiców); od Czechowicza i żagarystów do Kornhausera, Polkowskiego, Sommera, Świetlickiego, Sosnowskiego, Sendeckiego, Tkaczyszyna-Dyckiego. […] Obie partie książki - tu nie można nie pochwalić zmysłu kompozycyjnego Autora - nader ciekawie przeglądają się w sobie, bywają (często w nieoczekiwany sposób) komplementarne, a jednocześnie są przecież oryginalnym konceptem, pomysłem lektury interpretacyjnej ogromnej połaci polskiej poezji, poezji z najlepszego kruszcu. […] To bardzo dobra, poważna, skomplikowana myślowo książka dla znawców polskiej poezji (szerzej: literatury) XX i początków XXI stulecia. Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Kuczyńskiej-Koschany

I. Czechowiczowskie wyspy dyskursu. Rekonesans ; Kościoły Józefa Czechowicz, czyli raz jeszcze o poecie-teoretyku ; Jeszcze jeden głos (na osiemdziesięciolecie) o "Trzech zimach" ; Czechowicz, Zagórski, Miłosz - trzy "syntetyzmy" ; "Dwa światy". Wyobrażenia nowoczesnego poety jako manifestacja świadomości "rozbitej". Przypadek Jerzego Zagórskiego ; Katastrofizm poetycki. Próba stabilizacji pojęcia i "ciągi dalsze" ; II. "Czarna dziura" czy "międzyepoka"? Tezy o poezji lat osiemdziesiątych ; O "świecie" i światach" Piotra Sommera ; Zawsze i nigdy. O trzech wierszach Jana Polkowskiego ; Dlaczego skwery są idealnie kwadratowe? ; Przypisy do "Dla Jana Polkowskiego" po ćwierćwieczu ; Jak (jednocześnie) być i nie być poetą należącym do kanonu? Przypadek Marcina Świetlickiego ; "Czerwony fallusik komunizmu". Jak ideologia odchodziła (i wracała) w poezji kręgu "bruLion" ; Poezja niezrozumiała, czyli o nadzwyczaj trwałym nieporozumieniu krytycznym. Rekonesans badawczy ; Poezja jako terapia (nie)możliwa. O wierszach Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego ; Każdy wiersz tej poezji ciągnie w inną stronę. O twórczości Marcina Sendeckiego ; Dwudziestolecie "Versus" dwudziestolecie? O przepadkach poezji najnowszej z perspektywy historyka literatury.