Kto chce lepiej zrozumieć współczesną Polskę, powinien uważniej przyjrzeć się jej modelom patriotyzmu. Naszą sferę publiczną organizuje nie zderzenie dwóch partii, lecz znacznie od niego głębszy podził na Polskę Uśmiechniętą, której symbolem stał się czekoladowy orzeł Bronisława Komorowskiego, i Polskę Ufortyfikowaną - krocżacą w Marszu Niepodległości i opisywaną barwnie w przemówieniach polityków prawicy. To softpatriotyzm i turbopatriotyzm. Z jednej strony otwartość, optymistyczny pochód ku przyszłości, ale też zadowolenie, które łatwo zmienia się w samozachwyt i pełne pogardy ignorowanie tych, którzy w w yobrażonym "marszu na Zachód" pozostali z tyłu. Z drugiej - lęk przed obecnością i utratą tożsamości, fasynacja przeszłością, ale też godna uwagi umiejętność przywracania dumy i godności. Partyjna polityka jest ty zaledwie wierzchołkiem góry lodowej. Popkultura i dzieła starych mistrzów, centra mist i najdalsze peryferie internetu, moda i gry komputerowe... To wszystko pola bitew, na których toczy się dziś walka między dwoma modelami tożsamości. "Mitologia pamięci". "partyzantka semiologiczna", "muzeum fantazmatyczne", "retrotopia" i wiele innych - Marcin Napiórkowski, semiotyk kultury, rozkłada współczeny patriotyzm na czynniki pierwsze. Choć o badanych zjawiskach pisze często z ironią i dystansem, "Turbopatriotyzm" jest książką pełną szacunku i badawczej ciekawości. Bo bez rzetelnej próby zrozumienia tych, z którymi się nie zgadamy, nie ma mowy o przekonaniu ich do naszej wizji świata. [Wydawnictwo Czarne, 2019]