SOWA OPAC : Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w RzeszowieKatalog centralny

365452

Książka

W koszyku

oceń

Cztery drogi / Tommi Kinnunen ; przeł. Sebastian Musielak. - Warszawa : W. A. B., 2015. - 380, [4] s. : il. ; 21 cm.

(Don Kichot i Sancho Pansa)

Autor

Kinnunen Tommi (1973- ) Musielak Sebastian.

Gatunek

Powieść fińska Powieść obyczajowa fińska.

Lata praktyki przyniosły Marii, cenionej położnej, rozgłos w okolicy, a jej dom przy Czterech Drogach rozrastał się miarowo z każdym rokiem. Teraz w jednym z pokojów śpi córka Marii Lahja, kobieta różnie niepokorna jak matka. We śnie marzy o bliskości i czułości, jednak jej mąż leży w innym łóżku, coraz bardziej obcy, skrywający pewien sekret... Wiele lat później Kaarina urządza odziedziczony po teściu dom. Kobieta postanawia poznać prawdę o rodzinie męża, do tej pory starannie przemilczaną przez najbliższych... Okazuje się, że dom przy Czterech Drogach przechowuje ślady niespełnionych pragnień i wyborów bez odwrotu.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna dla dor. i mł. od 15 r. ż. (Dąbrowskiego 33a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. WG-fiń. (1 egz.)

Strefa uwag:

Tyt. oryg.: Neljäntienristeys, 2014

Uwaga ogólna

Tyt. oryg.: "Neljäntienristeys" 2014.

Recenzje:

Sięgnęłam po tą powieść, bo lubię literaturę osiadłą w Finlandii. I chyba to sprawiło, że trafiłam na niebywałą ksiązkę - którą mogę śmiało porównać do stylu i formy mojej ukochanej Majgull Axelson. "cztery drogi" t przejmująca, wzruszająca powieść o Finlandii, zwykłych ludziach, wielkich domach i niewygodnych sekretach życiach. Ale po kolei - najstarsza z rodziny Maria, położna i samotna matka, zyskuje sobie szacunek lokalnej społeczności dzięki zimnej krwi, (...) z jaką odbiera nawet najbardziej skomplikowane porody. Nie boi się oczu innych, nie boi się porównania do wcześniejszej akuszerki, nie straszne jej mrozy, w jakich musi nie jeden raz docierać do pacjentek...
Jej córka Lahja otwiera zakład fotograficzny, lecz przede wszystkim za wszelką cenę stara się utrzymać swoje małżeństwo, bo nijak się nie udaje. Po latach wychodzi na jaw życie jej męża Onni`ego, który często wyjeźdzał z domu w ramach pracy, a które to wyjazdy okazały się czymś zupełnie innym.
Kilkadziesiąt lat później Kaarina urządza dom odziedziczony po teściu lecz przez cały czas mieszka z teściową, czyli - jak sama mówi - nigdy u siebie i na swoim. Dom rodziców nie jest jej własnym i to ją całe życie boli. Lecz, co najdziwniejsze, gdy już ma go dla siebie czuje się źle. Czeka na głos teściowej, na jej pomruki, utyskiwania czy choćby szuranie nogami.
Prawda w tej książce jest ukryta pod ładnym zewnętrznym wizerunkiem. każdy inny, a każdego łączą gen i dach nad głową. Niby każdy ma swoje prywatne życie, swoją intymność lecz sięgamy głębiej i widzimy samotność tych ludzi, sekrety, które spychane we wnętrza serc wpływają na chorobę psychiki. Trafiamy na łzy, ból i pragnienie czułości. każdy szuka jakiegoś sposobu na egzystencję i ukojenie własnych emocji, zatapia się w pracy, zmusza się do ciągłego ruchu byleby nie myśleć, nie płakać, nie czuć tego zimna w sobie.
Niebywała powieść, która wciaga jak studnia, do której zaglądasz najpierw z ciekawości by potem natrętnie wychylać głowę wierząc, że na dnie jest smok. Nie sposób obejść treść ot tak, obojętnie. Kończysz czytanie i jest ci żal tych ludzi. Żyją w smutku, żyją samotnie choć nie są sami, czasem nawet niszczą się wzajemnie, nie potrafią się wspólnie śmiać, czy choćby być ze sobą w jednym pomieszczeniu. Dom ciągle był rozbudowywany o kolejne pokoje, werandy czy wyjścia i tym samym rozrósł się do takich rozmiarów, że każdy mógł przebywać w różnych jego częściach i nawet o tym nie wiedzieli.
Bardzo dobra, wstrząsająca. Prawdziwa;

Inne wydania: