SOWA OPAC : Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w RzeszowieKatalog centralny

367100

Książka

W koszyku

oceń

Świat w płomieniach / Siri Hustvedt ; przeł. Jerzy Kozłowski. - Warszawa : W.A.B., 2017. - 398, [2] s. ; 24 cm.

(Don Kichot i Sancho Pansa)

Autor

Hustvedt Siri (1955- ). Kozłowski Jerzy (tłumacz).

Gatunek

Powieść amerykańska Powieść obyczajowa amerykańska.

Znakomita, ale niedoceniona artystka Harriet Burden zatrudnia trzech młodych mężczyzn, aby zaprezentowali jej dzieła jako swoje. Wywołuje tym samym skandal w nowojorskim świecie sztuki - kiedy wystawy odnoszą spektakularny sukces i Harriet ujawnia się jako ich autorka, jeden z wynajętych przez nią artystów, Rune, wszystkiemu zaprzecza. Krytycy stają po stronie mężczyzn, a on sam rozpoczyna pełną napięcia grę z Burden - grę, która kończy się jego śmiercią w tajemniczych okolicznościach... "Świat w płomieniach" to pasjonująca, misternie poprowadzona opowieść o uprzedzeniach i pożądaniu, pasji tworzenia i kapryśności losu. [W.A.B., 2017]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia 3 (Krzyżanowskiego 6)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F.3-lit.amer. (1 egz.)

Filia 4 (Ofiar Katynia 15)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F.4-lit.amer. (1 egz.)

Filia 6 (Podwisłocze 6)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F.6-lit.amer. (1 egz.)

Filia 10 (Podchorążych 1)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F.10-lit.amer. (1 egz.)

Strefa uwag:

Tyt oryg.: Blazing world, 2014

Uwaga ogólna

Tyt oryg.: "The blazing world" 2014.

Recenzje:

Niebywała powieść...
Ale po kolei.
Sięgnęłam po tą powieść jakoś z odruchy, oglądam obwolutę, czytam okładkę i widzę, że autorką jest nie kto inny jak żona mojego wspaniałego pisarza Paula Austera (p. Siri). I to już było haczykiem na mnie, który potem mnie już trzymał co końca, by przy ostatniej stronie powieści zawiesić kilka centymetrów nad ziemią. W zadumie. W smutku jakimś nieokreślonym. W ciszy...
Harriet Burden, (...) bohaterka tej powieści, całe życie była żoną swego męża, bogatego człowieka, marszanda, znawcy sztuki i dzieł wszelakich. I nagle zostaje wdową. Sama, otulona kokonem tęsknoty i żałoby postanawia - jako artystka, praktykująca od lat, zawsze tworząca - stworzyć jego postaci. Małe, duże manekiny, które osadza na różnego typu instalacjach, a te nawet ogrzewają sylwetki pseudo-męża. I nagle jego osoba jest wszędzie. Na kanapie, na stole, na półce. Ogrzane korpusy, do których można się przytulić i poczuć...bliskość. Coś na miarę synonimu osoby, której nie ma, a która odeszła za wcześnie...
Dzieci, dorosłe, racjonalne, czasem zimne w obyciu, negują zachowanie matki uznając ją za dziwaczkę, za outsiderkę, lecz niebywałe jest to, że zarówno wnuczka jak i obcy przewijający się przez dom Harriet są zachwyceni tymi instalacjami. Wnuczka przytula się się do dziadka, gada do niego, a sama Harriet dzięki nim nie czuje się już samotna. Odzyskuje wigor, choć w głowie kłębi się jej wiele zdań, analiz, wspomnień. Wraca życie, które z każdym dniem mija przechodząc do przeszłości.
I trzy przygotowane przez siebie instalacje Harriet – za zgodą trzech młodych, nieznanych wcześniej artystów mężczyzn – jako ich dzieła. Nie odsłania siebie jako autorki, lecz pozwala im zbierać laury i pochwały oraz zyski. Wystawy odniosły gigantyczny sukces, potwierdzając tezę że znikoma ilość nowojorskich wystaw jest poświęconych twórczości kobiet.
Lecz z czasem owi pseudo-wykonawcy zamiast wykorzystywać daną im iskrę i szansę zaistnienia w świecie sztuki, do którego aspirowali, sami się niszczą. Nie potrafią samodzielnie stworzyć niczego porównywalnego do dzieł samej Burden. Stawiają sobie ją za wytyczną, co ich niszczy. Sami swoją krytyką zaniżają własną wartość, a ta przerzuca się na ich codzienność niszcząc stopniowo umysły, styl, formę. Degradując ich tożsamość spychają sami siebie w otchłań i nicość. I, jak się okazuje, tylko przy kobiecie, przy Harriet umieli być artystami z głowami pełnymi pomysłów.
Ta powieść to obraz osoby-kobiety-artystki-żony-matki, która po latach zostaje sama w pracowni wypełnionej rzeczami i materiałami i która w swoim świecie odnajduje siłę. Starsza pani, gruba, ale jakże pełna i bogata wewnętrznie. Wspomina lata poznania swoich "przykrywkowych" artystów, wspomina ich osoby i to, co od nich dostała. Filozofuje, rozkłada sztukę na czynniki pierwsze, potrafi tak patrzeć na dzieło jak nikt inny.
To obraz jej śmierci - jakże piękny. czytałam i czułam, że to siedzę koło jej łóżka, nachylam się do jej twarzy, szepczę coś do ucha i razem chichoczemy. Ona słaba już w agonii patrzy na mnie i z uśmiechem odchodzi.

Moje pytanie brzmi: dlaczego książka z tak innowacyjnie i pomysłowo poprowadzoną fabułą nie otrzymała nagrody Bookera?
Autorka publikacji "Świat w płomieniach" dokonała rzeczy niezwykle trudnej, bowiem przedstawiła nam historię losów pewnej kobiety z bardzo wielu różnych perspektyw. Posłużyła się przy tym relacjami, wywiadami oraz notatkami jej poszczególnych bohaterów. Zrobiła to według mnie w świetny sposób. Było to napewno zadanie karkołomne i wymagające znacznie większego twórczego zaangażowania niż podczas tworzenia powieści o fabule poprowadzonej w sposób "tradycyjny". (...)

Inne wydania: