Kolekcja z serii "Przeboje Polskiego Kina" zawieraja trzy wczesne filmy Andrzeja Kondratiuka, zrealizowane w latach 1970-1973. Twórczość tego reżysera zajmuje w polskiej kinematografii miejsce osobne i jest zjawiskiem niezwykłym, przez wzgląd na swój bezpośredni, osobisty charakter, tak mocno widoczny w późniejszej twórczości artysty, ale kiełkujący już w jej wczesnym okresie. Kondratiuk zdobył uznanie jako twórca ciepłych obyczajowych komedii, by potem, poza głównym nurtem polskiego kina, stworzyć własny, niepowtarzalny styl filmowej wypowiedzi, za którą brał odpowiedzialność totalną, często bywając nie tylko reżyserem, scenarzystą i operatorem, ale także muzykiem, montażystą, scenografem. "Dopracował się statusu reżysera prywatnego"- pisze Tadeusz Lubelski o Kondratiuku - a do owego prywatnego statusu zmierzał od samego początku. Już w okresie studiów myślał o kinie 'bezpośrednim', o czymś, co godziłoby Wiertowowski ideał nieustannego filmowania świata z modnym wówczas francuskim 'cinema direct'". We wczesnych filmach Andrzeja Kondratiuka zgromadzonych w boxie - Hydrozagadce, Jak to się robi i Wniebowziętych, obserwujemy walkę z absurdem, bezskuteczne próby wychodzenia z sytuacji-pułapek; a jednak świat i zanurzonych w nim bohaterów widzimy z przymrużeniem oka, ciepłem i życzliwością; żart dominuje nad niepokojem. Reżyser niepostrzeżenie naśmiewa się z absurdu polskiej rzeczywistości, ale jednocześnie w jego spojrzeniu dostrzec można podobieństwa do szkoły czeskiej, z cechująca ją melancholią i ciepłym stosunkiem do bohaterów, którzy choć śmieszni, w swych poczynaniach bywają także wzruszający. Wczesne filmy Andrzeja Kondratiuka po latach stały się dziełami "kultowym", a niezapomniany duet aktorski Himilsbach - Maklakiewicz pozostał symbolem jakości i znakiem rozpoznawczym tego okresu twórczości reżysera.