Książka Romana Magrysia, składająca się z wprowadzenia, dwóch części, zakończenia, indeksu nazwisk i obszernej bibliografii może być uznana za kolejny rezultat szeroko zakrojonej inicjatywy badawczej, zmierzającej do weryfikacji dotychczasowych sądów dotyczących bohatera powieści oświeceniowej i do poszerzenia pola naukowej obserwacji tej problematyki o konteksty ideowo-artystyczne wytworzone przez koncepcję oświecenia pojętego jako äpróg naszej współczesności". Stanowi ona wyraz atrakcyjnego intelektualnie, popartego erudycją i rzetelnym warsztatem analitycznym wywodu, odsłaniającego możliwość uchwycenia kategorii bohatera literackiego w ramach jednej, spójnej perspektywy interpretacyjnej ľ hermeneutycznie ujętej ewolucji społeczeństwa. Rozprawa wnosi istotny wkład w rozwój badań nad literaturą oświecenia w Polsce. Czytelnik znajdzie analizę tekstologiczną romansów stanisławowskich stworzonych przez: Ignacego Krasickiego (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki i Pan Podstoli); Michała Dymitra Krajewskiego (Podolanka, Wojciech Zdarzyński, Pani Podczaszyna i Leszek Biały); Franciszka Salezego Jezierskiego (Gowórek, Rzepicha i Jarosza Kutasińskiego uwagi nad stanem nieszlacheckim w Polszcze) oraz Józefa Kazimierza Kossakowskiego (Ksiądz Pleban i Obywatel). W części drugiej pracy omówiona została problematyka postaci literackiej w romansie stanisławowskim, a na koniec rozważań autor przedstawia cywilizacyjne projekty okresu oświecenia. Szczegółowo umiejscowiono powieść oświecenia w świetle polskiego literaturoznawstwa XX wieku; zawarto także sporo interesujących informacji o bohaterze literackim ukazanym w polskich powieściach II połowy XVIII wieku. Książka napisana jest prostym, a zarazem rzeczowym językiem, który uprzyjemnia lekturę i ułatwia przyswojenie nagromadzonych informacji. [Wydaw. URZ, 2008]