Autor przedstawia najważniejsze gatunki dziennikarskie, dzieli się wiedzą na temat pracy korespondenta zagranicznego, którym był przez wiele lat. Prezentuje warsztat dziennikarski wybitnych pisarzy: E. Hemingwaya, G. Garcii Márqueza, M. Vargasa Llosy. Pisząc o wywiadzie przedstawia także własne doświadczenia, które zdobył podczas rozmów z różnymi politykami, m.in. z królem Juanem Carlosem I, J. Arafatem. Autor stawia dyskusyjną tezę o zmierzchu depeszy, publicystyki i reportażu (liczne przykłady polskich reportażystów, których zbiory reportaży były uznawane za wydarzenia na rynku księgarskim, m.in. R. Kapuścińskiego, H. Krall, M. Wańkowicza), która skłania do zastanowienia się nad rolą mediów i papieru jako nośnika informacji we współczesnym świecie. Pisze też o znaczeniu Internetu, jako najnowocześniejszego i najszybszego obecnie środka przekazu informacji. W książce zanalizowano ponadto relacje między mediami a polityką, wskazując na niebezpieczeństwa wynikające z ich związków. Autor dokonuje też krytycznej analizy roli środków masowej informacji, omawiając współczesne konflikty "medialne" i "niemedialne" i odsłania mechanizmy i prawidłowości decydujące o charakterze tych konfliktów. Skupia się na pytaniu, czy i w jakim zakresie media kształtują "globalną wioskę". Pisząc o niebezpieczeństwach towarzyszących zawodowi dziennikarskiemu, posługując się przy tym przykładami z historii, autor jednocześnie przestrzega przed nadużywaniem przez media ich kreatywnej siły. Ustosunkowuje się do popularnego obecnie tzw. dziennikarstwa śledczego. [Merlin 2007]