29-letnia Joanna (Valancy) Stirling mieszka z despotyczną matką i ciotką w starym domu w Deerwood, w Kanadzie. Wyśmiewana przez rodzinę z powodu staropanieństwa i nieśmiałości, Joanna znajduje ukojenie w snuciu marzeń o Błękitnym Zamku w Hiszpanii, gdzie jest adorowana przez najprzystojniejszych rycerzy. Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę serca, zdaje sobie sprawę, że nie ma nic do stracenia i zaczyna żyć własnym życiem, nie przejmując się opinią rodziny i społeczeństwa. Zaczyna mówić i robić dokładnie to, na co ma ochotę i z radością wita każdy dzień. Ku zgrozie bogobojnej matki, Joanna decyduje się opuścić dom i zamieszkać w domu Ryczącego Abla, miastowego awanturnika i pijaczyny. Joanna zamierza zaopiekować się jego umierającą córką i dawną przyjaciółką - Cesią Gay. Cesia została wykluczona ze społeczności Deerwood za urodzenie nieślubnego dziecka. Joanna pracuje jako gospodyni, sprzątając dom Gayów i gotując posiłki. Szybko zaprzyjaźnia się z Cesią, która jest kompletnie załamana po śmierci dziecka i z rezygnacją oczekuje swojego odejścia. Joanna poznaje też tajemniczego Eddiego Snaitha, który odwiedza dom Gayów. Snaith uważany jest przez mieszkańców miasta za dziwaka i niebezpiecznego odludka. Po śmierci Cesi rodzina Joanny oczekuje od niej powrotu do domu, jednak kobieta ignoruje ich prośby i groźby. Zdając sobie sprawę ze swoich ciepłych uczuć do Eddiego, mówi mu o swojej chorobie i o tym, że chciałaby spędzić swój ostatni rok życia właśnie z nim. Joanna oświadcza się Edwardowi, a ten zgadza się z nią ożenić. Po szybkim ślubie para zamieszkuje w jego domu na zalesionej wyspie. Joanna i Edward spędzają czas na wędrówkach po lesie i długich rozmowach. Małżeństwo upływa im spokojnie i szczęśliwie. Joannie radość mąci tylko myśl o widmie śmierci, które nad nią krąży. Pewnego wiosennego dnia para wybiera się na przechadzkę. Przechodząc przez tory kolejowe bucik Joanny zaklinowuje się w szczelinie między szynami. Słysząc nadjeżdżający pociąg, przerażona kobieta stara się wyswobodzić, jednak na próżno. Eddie błyskawicznie rozcina sznurowadło buta i w ostatniej chwili wyciąga żonę spod kół pociągu. Kiedy Joanna uspokaja się, zdaje sobie sprawę, że powinna być już martwa, ponieważ doktor powiedział jej, że każdy silniejszy szok ją zabije. Idzie do doktora, który wyznaje jej, że błędnie zdiagnozował jej chorobę i jej sercu nic nie zagraża. (Zaszła pomyłka: doktor wysłał do niej list,ale tego samego dnia była u niego kobieta o nazwisku Jane Sterling, która również miała problem z sercem i również została zawiadomiona listownie. Mężczyzna pomylił koperty.) Joanna wraca do domu na wyspie zdruzgotana myślą, że niechcący wciągnęła Edwarda w małżeństwo nie na rok, ale na całe życie. Wydaje jej się bowiem, że mąż jej nie kocha, a zaledwie lubi. Przed domem spotyka starszego pana, który okazuje się być milionerem, znanym producentem maści i kremów, doktorem Redfernem a do tego ojcem Eddiego. Redfern opowiada, jak przed laty syn - wówczas bogaty i romantyczny student - wyjechał zrozpaczony po zawodzie miłosnym i zniknął z życia ojca. Redfern wreszcie odnalazł syna i chce go namawiać do powrotu. Bojąc się, że Eddie będzie na nią zły za oszustwo, Joanna postanawia wyprowadzić się z małżeńskiego domu. Szukając pióra, by napisać list do męża, Joanna odkrywa rękopis książki swojego ulubionego pisarza Johna Fostera i zdaje sobie sprawę, że Edward i Foster to ta sama osoba. Joanna wraca do domu i mówi rodzinie, że Edward Snaith to milioner Edward Redfern. Nie chce jednak spotkać się z mężem, bojąc się jego reakcji. Eddie jednak siłą włamuje się do domu Stirlingów i wyznaje Joannie, że ją kocha. Para wyjeżdża w podróż poślubną i postanawia przez całe lato każdego roku mieszkać w domku na wyspie. [Wikipedia]