Naczelne zadania ; CZ. I AUTORYTATYWNA WERSJA RZECZYWISTOŚCI: Świetliści ambasadorzy brzasku ; Generowanie masy ; niezrównane piękno ; (Prawie) brakujący Wszechświat ; Co jest nie tak z tym obrazem? ; CZ. II WIELKA UŁUDA: Skupiona groza twej symetrii ; Na cmentarzysku zawiedzionych nadziei ; Architekci kosmicznego krajobrazu ; Kod źródłowy kosmosu ; Ego sum ergo mundus est ; Tylko sześć pytań.

Współczesna fizyka jest ekscytująca. Nieustannie zaskakuje nas nowymi, błyskotliwymi teoriami. Jednak zdaniem Jima Baggotta najwyższy czas, by zadać sobie pytanie, co w tych teoriach jest naukową prawdą, a co jedynie spekulacją. Czy dysponujemy jakimikolwiek dowodami na istnienie superstrun drgających w wielowymiarowej czasoprzestrzeni? W jaki sposób moglibyśmy rozpoznać, że żyjemy w multiświecie? Czy fundamentalnym składnik materii i promieniowania jest informacja? Jak można stwierdzić, że Wszechświat jest hologramem wygenerowanym z informacji zakodowanej na jego powierzchni brzegowej? Dzięki ustaleniom nauki dowiedzieliśmy się, iż otaczająca nas rzeczywistość fizyczna jest pod wieloma względami paradoksalna, ale ten jej paradoksalny aspekt na oparcie w olbrzymiej liczbie nagromadzonych danych naukowych, co do których wszyscy się zgadzają. Tymczasem w przypadku wielu spośród idei współczesnej fizyki teoretycznej - jak supersymetryczne cząstki, superstruny, multiświat, wszechświat jako informacja, zasada holograficzna czy też antropiczna zasada kosmologiczna - jak dotąd nie ma ani jednej obserwacji ani eksperymentu, które by je potwierdzały. A w przypadku niektórych co bardziej nieokiełznanych spekulacji teoretyków wręcz z definicji ich być nie może. W swej błyskotliwej polemice Jim Baggott pokazuje czytelnikom, co współczesna fizyka mówi nam o naturze rzeczywistości, opierając się na obserwacjach i eksperymentalnie potwierdzonych faktach, a co jest tylko wytworem wybujałej wyobraźni uczonych. [Prószyński Media, 2015]