"Ślady nieobecności" możemy potraktować jako szkic czy też może osobliwy esej biograficzny, w którym próba przypomnienia życia i twórczości pisarki Ewy Szelburg-Zarembiny (1899-1986), dzisiaj kojarzonej głównie z literaturą dla dzieci i młodzieży, przeplata się z relacją z wciągającego, ale i trudnego procesu, jakim dla Anny Marchewki było „odkrywanie” Szelburg. Autorka nie opowiada o życiu pisarki, ale zabiera nas w podróż - razem z nią wertujemy archiwalne dokumenty, czujemy dokuczliwy skwar pełni lata podczas odwiedzin w Nałęczowie, składamy rozsypane elementy układanki, zadajemy fundamentalne dla tej historii pytania. Z tej niekonwencjonalnej narracji powoli wyłania się poszukiwana gorączkowo prawda czy też może subiektywna, wysnuta z zebranych prawd interpretacja o losie, spełnieniu w twórczości, cierpieniu. Powieści, opowiadania, reportaże dramaty żywo reagujące na współczesne wydarzenia - dla „dorosłych” czytelników i czytelniczek, które Ewa Szelburg-Zarembina zaczęła pisać w połowie lat 20. ubiegłego wieku - podzieliły los wielu innych ciekawych tekstów literackich: zostały zapomniane. Krytyczne i przenikliwe teksty (Chusta św. Weroniki, Wędrówki Joanny, Feliks Gdul, Ecce Homo czy słynny reportaż Myjcie owoce!) nie straciły na wartości, społeczne i symboliczne rozpoznania nabrały jeszcze ostrości. Stworzony przez Szelburg katalog kobiet-samobójczyń, zatrzaśniętych w konwencjonalnych, narzuconych normach i rolach społecznych, wygląda dziś niepokojąco aktualnie. [Studio Wydawnicze DodoEditor, 2014]