374824
Książka
W koszyku
Rodowód kapliczek sięga czasów Imperium Rzymskiego, ale ich chrześcijańska tradycja wiąże się z osobą św. Marcina, biskupa z Tours, żyjącego w IV wieku. Jego płaszcz (łac. cappa), przechowywano w specjalnym pomieszczeniu zwanym capella, strzeżonym przez kapłanów. Na wzór owej "capelli" zaczęto budować małe świątyńki, przekształcone niekiedy w kościoły. W 506 toku Sobór Agda uznał oficjalnie kulturową funkcję kaplic i zezwolił kapłanom na odprawianie w nich nabożeństw. Od tego momentu kaplice i wznoszone później małe kapliczki stają się obiektami sakralnymi, równie ważnymi jak świątynie. Stopniowo kultową rolę zaczynają odgrywać także pojedyncze figury i krzyże, stawiane w całym świecie chrześcijańskim.Kapliczki, figury przydrożne i krzyże to trwały element ojczystego krajobrazu, świadectwo głębokiej wiaty, przywiązania do tradycji, poszanowania historii. Pokazują też bogactwo i różnorodności ludowych wyobrażeń religijnych oraz walory architektury i sztuki, sprowadzonej do uniwersalnej, zrozumiałej dla każdego formy. Stawiano je niemal od początków chrześcijaństwa, ale dopiero sobór Adga w 506 uznał oficjalnie ich kulturowy, religijny charakter i zezwolił na odprawianie nabożeństw w tych świątyniach. Od tego czasu upowszechnił się w całej Europie, a w średniowieczu pojawił się też w Polsce. (fragment książki)
Status dostępności:
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. R-9103 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Bibliogr. s. 48.
Recenzje:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej