WPROWADZENIE. MĘSKA HOMOSPOŁECZNOŚĆ, ODMIENIEC I POLSKIE KINO: W stronę teorii queer ; Anatomia męskiego pragnienia homospołecznego ; Kino, męskość i pragnienie ; 1. KAŻDEMU WOLNO KOCHAĆ, CZYLI KARNAWAŁ ODMIEŃCÓW W FILMACH DWUDZIESTOLECIA MIĘDZYWOJENNEGO: Bodo, kamp i homoeroci ; Maskarady Michała Waszyńskiego: Kino jako ucieczka: Szczepko, Tońko i ich męski związek ; Przestrzeń fantazji: Druga młodość i gwiazda jak z Wagnera ; Ułani, chłopcy malowani ; 2. "WSPÓLNOTA CIERPIENIA I ŚMIERCI". HOMOSEKSUALNE FANTAZMATY W FILMOWYCH ADAPTACJACH UTWORÓW JAROSŁAWA IWASZKIEWICZA: Kino dziedzictwa ; Gra w ciuciubabkę ; Gdy spadają anioły ; Trójkąty erotyczne: Stracona noc ; Brzezina ; Kochankowie z Marony ; 3. POZA GRANICAMI WIDZIALNOŚCI. NARÓD, POLITYKA I MĘSKIE PRAGNIENIE W FILMACH OKRESU PRL-U: Ziemia obiecana, czyli blask męskiego związku: Film kumpelski ; Narodowa kontra męska wspólnota ; Ciało idealne i antyciało ; Naród i seksualność ; Barwy ochronne, czyli kropla szaleństwa ; Język ukrycia ; Kamuflaż ; Pragnienie zakazu ; Dysydentyzm polityczny i seksualny ; 4. RYTUAŁY DOMINACJI. ODMIEŃCY W RELACJACH PRZEMOCY W FILMACH SCHYŁKOWEGO OKRESU PRL-U: Sadomasochistyczne fantazje a zmierzch PRL-u ; Cień ojca: Paranoja i morderstwo ; "Homopotwory" ; Męskość w warunkach obozów zagłady: Nazistowscy bracia ; Obozowa homospołeczność i jej Inny ; Horror kobiecości ; 5. "TA OWŁADNIĘTA STRACHEM MĘSKOŚĆ". MĘSKI ETOS I HOMOFOBIA W FILMACH Z LAT 90. I 2000.: Kryzys męskości ; "Duch męskości wzmożonej". Kino Władysława Pasikowskiego: Narodziny polskiego herosa ;Melancholia heteroseksualna i wymiana kobiet ; "Tylko męska przyjaźń jest coś warta" ; Hiperboliczne identyfikacje ; Upadek herosa ; Gej z laleczką Pindi. Wizerunki homoseksualistów w kinie współczesnym: "Potworny pedał" ; Gej bity - gej modny ; Zakończenie. Mężczyźni z szafą.

Przekrojowa historia ekranowych obrazów homospołeczności i homoseksualnych męskich pasji w kinie polskim w ujęciu Sebastiana Jagielskiego to lektura niezwykle pasjonująca. Autor postanowił prześwietlić całą historię polskiego kina fabularnego pod kątem mniej lub bardziej ukrytych czy aluzyjnych przedstawień zjawisk homoerotycznych rodzaju męskiego. Ich sekretną obecność Jagielski tropi na przestrzeni blisko ośmiu dekad - poczynając od jeszcze przedwojennych Ślubów ułańskich Mieczysława Krawicza z 1934 r. aż po Salę samobójców (2011) Jana Komasy. Tak ambitny i nowatorski projekt krył w sobie znaczne ryzyko, ponieważ łatwo mógł spalić na panewce, zważywszy niebezpieczeństwo powierzchownych obserwacji, subiektywnych czy tendencyjnych spostrzeżeń, epatujących obyczajową sensacyjnością lub wręcz skłonnością do skandalizujących rewelacji, gdyby nie godna podziwu rozległa i wielostronna erudycja autora, a także niebywały zmysł analityczny. Bardzo istotnym komponentem wywodów autora jest zmieniające się tło społeczno-obyczajowe kolejnych epok - od względnie liberalnych lat 30., poprzez represyjne przemilczenie o zmiennej skali nasilenia w różnych okresach PRL-u aż po konfrontację homofobii z ruchami emancypacyjnymi w III RP. Świetnie udokumentowana publicystycznymi źródłami historia polskiego homoseksualizmu rodzaju męskiego przyczynia się do pogłębienia i wycieniowania jego filmowego obrazu, a pod jej powierzchnią pulsuje budzący sympatię ton osobistego zaangażowania na rzecz stworzenia humanistycznego świata społecznej tolerancji oraz ludzkiej empatii, który, niestety, w dzisiejszej Polsce wydaje się być jeszcze bardzo odległym, nieomalże utopijnym ideałem. prof. Tadeusz Szczepański