WPROWADZENIE: W stronę próby ; Przemieszczenia ; Powtórzenia ; Skreślenia ; Próba na próbę ; W stronę estetyki performatywnej ; W stronę somatoestyki ; R. I. TRZY TEATRY NIEMOŻLIWE. RÓŻEWICZ - WITKACY - KANTOR ; R. II. RÓŻEWICZ: 1. Biografia sztuki teatralnej - rekonstrukcja projektu teatralnego: "Przyrost naturalny - biografia sztuki nienapisanej ; "Akt przerywany - nieustająca korekcja ; "Straż Porządkowa" - projekt "dramatu rozbieżnego" ; 2. Odgrywanie aktu pisania: Ocalone - utracone w piśmie ; Napisać tekst - napisać siebie ; Między scalaniem a rozrzuceniem ; 3. Korekcja: problem retoryczny i estetyczny: Wymazywanie - zasłanianie ; Dopowiadanie - zaprzeczanie ; Kłopoty z ortografią ; R. III. WITKACY: 1. O spotkaniach literatury i komentarza: Dramatyzowanie szkicu estetycznego ; "Dramat komentarza" ; Teoria niemożliwa ; Zdarzenie na marginesie ; 2. Próba podmiotu - podmiot na próbę: Próba "ja" jako "nie-ja" ; Metafizyka nieobecności ; Próba autoportretu ; 3. Witkacy na próbę w teatrze Tadeusza Kantora: Dramat na próbę teorii ; Dramat na próbę teatru niemożliwego ; R. VI. KANTOR: 1. Ambalaż: między estetyką a metafizyką: "Nic z estetyki!" ; Między ocaleniem a unicestwieniem ; Między obecnością a pozorem obecności ; 2. Odwrócenie jako kategoria estetyczna: Od ambalażu do ciała-ambalażu ; Od materialności przedmiotu do materialności pisma ; Między słowem, sceną i obrazem ; Ambalaże tekstualne ; 3. Doświadczenie: próba dzieła - próba "ja": Infernum ciała ; Rekonstrukcje ; Reinterpretacje ; Projekty ; Infernum świadomości ; W stronę metafizyki ; 4. Biografia sztuki literackiej - rekonstrukcja projektu literackiego: Wiersze: projektowanie teatru ; Teksty teoretyczne: projektowanie literatury ; Partytury: projektowanie dramatu ; Pisanie na próbę ; R. V. PRÓBA MATERII. REKONSTRUKCJA - REPRINT - REMATERING: 1. Re-konstrukcja i konstrukcja dzieł Witkacego ; 2. Reprint rękopisu "Kartoteki", czyli w stronę liberatury ; 3. Remastering - ku teatrowi obrazów wewnętrznych.

Książka dotyczy trzech twórców: Tadeusza Różewicza, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Tadeusza Kantora stanowi nowatorskie ujęcie problemu relacji między stworzeniem a komentowaniem literatury widziane od strony estetyki literackiej i performatywnej. Pojęcie literatury łamiącej granice sztuki i zacierającej bariery dyscypliny pokazane zostały jako historia performatywnie rozwijającej się formy zawieszonej między projekcją a niezrealizowaniem.