"Kronika kinematografii polskiej 1895-2011" to obszerny, bogato ilustrowany tom (zawiera aż 737 zdjęć!) i obejmuje całość dziejów polskiej kinematografii, łącznie ze współczesnymi produkcjami ľ do końca 2011 roku. Zakres pierwszego wydania został więc znacznie rozszerzony, jednak założenia przyjęte dla pierwszego wydania są przez autorkę kontynuowane. Główną intencją jest nie tylko prezentacja faktów, lecz także próba rekonstrukcji oraz opisanie przemian naszej świadomości filmowej, przedstawienie filmowego życia, czy zmieniającego się sposobu myślenia o kinie - również w kontekście pojawienia się nowych technologii. Prof. Małgorzata Hendrykowska w swojej publikacji wyraża chęć przekazania informacji o poetyce publicystyki i krytyki filmowej, kryteriach ocen, przemianach języka refleksji nad filmem i o gustach polskiej publiczności. "Kronika kinematografii polskiej" nie miała być jedynie kronikarskim zapisem faktów. Autorce zależało również na - poprzez wykorzystanie różnych świadectw, dokumentów i cytatów - zrekonstruowaniu atmosfery minionych lat i przybliżeniu tego, czego ludzie oczekiwali od kina w ubiegłych latach oraz jakie nadzieje (czy nawet obawy) wiązali z kinem. O tym wszystkim mówią nie tylko "wielkie sukcesy" czy "wielkie porażki" polskiego kina oraz informacje z pierwszych stron prasy filmowej, lecz także fakty z pozoru mniej doniosłe: listy najpopularniejszych filmów, aktorów, fragmenty dokumentów, recenzji. Ważnym elementem "Kroniki kinematografii polskiej" jest powiązanie wydarzeń filmowych z wydarzeniami w kraju, pokazanie splotu zależności łączących kino i sztukę filmową ze sferami kultury, polityki, obyczaju, ekonomii. Kompendium uzupełnia obszerna bibliografia, obejmująca publikacje książkowe i ważniejsze artykuły, dotyczące historii polskiego kina. [www.irka.com.pl, 2012].