WPROWADZENIE - O PIERWSZYM I INNYM POCZĄTKU: Odróżnienie dwóch pytań ; Źródło filozofowania w obu początkach - porównanie ; Prawda sądu, prawda bycia ; Byt/Bycie ; Pojęcie myślenia w obu początkach ; Wykładnia czasu ; Wieczność ; Pojęcie człowieczeństwa. I. IMPERATYW UWAŻNOŚCI. 1. Rewizja źródeł i natury myślenia: Uwagi wstępne ; Czynność fizjologiczna i instynktowna (Nietzsche) ; Dziękczynieniem nastrojony odbiór (Heidegger) ; Dekonstrukcja przywilejów, konstruktywizm uważności (Derrida). 2. Architektura nawyków myślowych: Lista nawyków ; Badanie pokładów ontoteologii wpisanych w język ; Dominacja woli. 3. Kierunki zmian: Wyzwalanie z nihilizmu (Nietzsche) ; Odzyskiwanie "naturalności" ; Cierpienie ; Dbanie o życie boskości ; Możliwości sztuki ; Dialog dwóch początków w myśleniu (Heidegger) ; Podążanie za tym, co nośne (Derrida). 4. Podsumowanie "Dobrze myśleć, oto zasada moralna". II. CHRONIENIE DOŚWIADCZENIA CZASU. 1. Wprowadzenie. 2. Chronienie doświadczenia czasu w filozofii Nietzschego: Czas i wieczność jako wyznaczniki sposobu bycia ; Język jako opis ; Język jako imperatyw egzystencjalny ; Czas jako wzajemność między człowiekiem i światem ustanawiana w głębi egzystencji. 3. Główne tendencje Heideggerowskiej interpretacji czasu: Rys historyczny ; Wykładnia czasu w "Fizyce" Arystotelesa ; Rola czasu u Kanta ; Hermeneutyczna fenomenologia czasu ; Wstępne próby w wykładzie "Pojęcie czasu" ; Odcienie czasowe (Zeitabschattungen) dat wrażeniowych w "Fenomenologii wewnętrznej świadomości czasu" Husserla ; Egzystencjalno-ekstatyczna wykładnia czasu w "Byciu i czasie" ; Hermeneutyka czasu w "Przyczynkach do filozofii" ; Grunt (Grund) ; Pragrunt (Ugrund) ; Niegrunt (Ungrund) ; Bez-grunt (Ab-grund) ; Gruntowanie (Gründung) ; Bez-gruntowanie (Ab-gründung) ; Zgruntowywanie (Ergründung) ; Ugruntowanie (Gegründung). 4. Nieizolowanie pojęcia czasu formą chronienia doświadczeń temporalnych w pismach Derridy: Wprowadzenie ; Śladowy charakter czasu (Ousia i gramme. Przypis do przypisu z Sein und Zeit) ; Niewczesność (Niewczesne aforyzmy) ; Dar czasu (Donner le temps, Donner la mort. III. PRZYTOMNOŚĆ SŁOWA. 1. Wprowadzenie - czynić życie bardziej myślącym, "otworzyć nauki społeczne". 2. Dyskusja z logicznym zawłaszczaniem myślenia: Płynność semantyczna terminu "logika" ; Translacje: logika - myslenie. 3. Nauka i sztuka dobrego mówienia (scientia et ars bene dicendi): Figuratywny charakter języka. Retoryka a erystyka ; Granice mocy i niemocy słów wobec afektywnych stanów człowieka. 4. Konsekwencje przemiany myślenia w uważność: Chronienie rozwoju psychicznego ; Hartowanie charakteru (ethos) ; Naukowy czy duchowy idiom w szkole?