Krótka rozprawa między trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem, którzy i swe, i inszych ludzi przygody wyczytają, a takież i zbytki, i pożytki dzisiejszego świata ; Rozmowa Lwa z Kotem. Kot ze Lwem rozprawia o swobodzie a o niewoli ; Kupiec, to jest kształt a podobieństwo Sądu Bożego Ostatecznego ; Żywot Józefa z pokolenia żydowskiego, syna Jakubowego, rozdzielony w rozmowach person, który w sobie wiele cnót i dobrych obyczajów zamyka ; Psałterz Dawidów, który snadź jest prawy fundament wszystkiego pisma krześcijańskiego, teraz nowo prawie na polski język przełożon, acz nie jednakością słów, co być nie może, ale iż wżdy położenie rzeczy w każdem wierszu według łacińskiego języka się zamyka ; Psalm LXXXV ; Hejnał świta. [Pieśń] na rane powstanie ; Świętych słów a spraw Pańskich […] Krojnika albo Postylla, polskim językiem a prostym wykładem też dla prostaków krótce uczyniona ; Ewanielielija Niedziele Siódmej po Nowym Lecie, którą napisał Łukasz ś[więty] w VIII [kapituluj] przeciwko duchom fałecznym a naukam omylnym ; Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego, w którym jako we zwierciadle snadnie każdy swe sprawy oglądać może: Rozdział III: Epikurus. [Ogród Rozkoszy] ; Rozdział IV: Anaksagoras. [Opis poranka i modlitwa Młodzieńca] ; Rozdział VII: Solinus. [Pobojowisko śmierci] ; Rozdział VIII: Plato. [Opis burzy i modlitwa Młodzieńca] ; Rozdział XI: Solon. [Opis piekła] ; Źwierzyniec, w którym rozmaitych stanów, ludzi, źwierząt i ptaków kształty, przypadki i obyczaje są własnie wypisane. A zwłaszcza ku czasom dzisiejszym naszym niejako przypadające : Do tego, co czyść ma ; A tu napirwej Rzeczpospolita skarży się na swe nieszczęście ; Rozdział pierwszy : [VI] Zeleukus, król lokreński ; [XXV} Aleksander Wielki ; [LXIV] Edgardus, król brytański ; [CI] Gwilhelm angielski ; [CXIV] Augustus cesarz ; [CXLII] Tiberijus rzymski ; [CLXXXVI] Pauzanias ; [CCVIII] Faeton, co Słońce woził ; [CCIX] Parys ; [CCXI] Samson ; [CCXIII] Dawid król ; [CCXIV] Salomon ; [CCXV] Judyt, zacna Żydówka ; Rozdział wtóry : [I] A napirwej on zacny Zygmunt, sławny król polski ; [II] Sigismundus Augustus ; [III] Bona, królowa polska ; [VII] Jan z Tarnowa, kasztelan krakowski ; [XII] Mikołaj z Sieniawy, woje[woda] ruski ; [XLIII] Gamrat, arcybiskup Kujaw[ski], i z bracią ; [LII] Spytek z Tarnowa, podskarbi koronny ; [LXIII] Stanisław Szafraniec z Pieszkowej Skały ; [LXIV] Mikołaj Rej z Nagłowic ; [LXXXII] Andrzej hrabia z Górki, starosta gnieźnieński ; [CXI] Andrzej Trzecieski ; [CXII] Petrus Roizyjus, Hiszpan ; [CXVIII] Jan Kochanowski ; [CXX] Maciej Włodek, starosta kamieniecki ; [CLXIII] Orzechowscy z przemyskiej ziemie ; [CLXVIII] Przemowa do Polaków ; [CLXXI] Mikołaj Radziwił, trocki woje[woda] ; [CLXXIX] Ku temu, co szedł ; Rozdział trzeci : [I] Król albo jaki przełożony ; [II] Wojewoda ; [XLV] Jako żona na pogrzebie omdlała ; [XLVII] Co pragnienia nie dał leczyć ; [LXIX] Synowie, co mać pogrzebali ; [LXXXI] Pani dwu na wieczerzą prosiła ; [LXXXV] Kardynał, co do Boga na obiad prosił ; [XCVI] Co się nie chciał spowiadać, iż się żona spowie[dała] ; [XCVII] Baba, co w Pasyją płakała ; [CIII] Co Boga z kura uczynili ; [CXII] Co się sianem wykręcił z piwnice ; [CXXIII] Dziewka, co kożuszka szanowała ; [CXXVIII] Co niedźwiedzią skórę szacowali ; [CXXXII] Orzech włoski : [CXLVI] Co brząkając obiad płacił ; [CLXIX] Co podle żony nie chciał w niebie sieść ; [CLXXVII] Chłopa ksiądz o Ś[więtej] Trójcy wierzyć uczył ; [CLXXXII] Co żonę kazał dać wilkowi za pokutę ; [CLXXXV] Błazen, co głodem chciał zamku dobyć ; [CXCVII] Co mu się żona w sadu obiesiła ; [CCXXX] O sędziem, co wziął wóz i konie ; [CCXXXV] Ksiądz, co jeść nie mógł ; Do tego, co czytał ; Źwierciadło albo Kstałt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawam jako we zwierciadle przypatrzyć ; Apoftegmata, to krótkie a roztropne powieści, człowiekowi poćciwemu słusznie należące, przez tegoż to, co i Żywot poćciwego człowieka pisał, tylko dwiema wirszyki zebrane a zniesione : O cnocie ; Powieści o sprawiedliwości ; O trzeźwości a o mierności ; O bacznej roztropności ; Trzeźwy a pijanica ; O prawym ślachectwie ; Rzecz pospolita a prawa ; Cnota z niecnotą ; Prawda z nieprawdą ; Prawdziwy z pochlebcą ; Niefortunny z fortunnym ; Czas krótki a długi ; Szczebietliwy a milczący ; Ziemianin z dworzaninem ; Pan z plebanem ; Ziemianie z posły ; Wójt z panem ; Krawiec z panem ; Żak z mnichem ; Na wrota ; Na sklepy ; Na łaźnie ; Na groby ; Wirszyki na łyżki Abo na ine drobne rzeczy ; Drugie dla mniejszych stanów ; Prze dobre towarzysze. Łyżka mówi ; Żywot i sprawy poćciwego ślachcica polskiego, Mikołaja Reja z Nagłowic, który był za sławnych królów polskich, Zygmunta Wielkiego, pierwszego tym imieniem króla polskiego, a potym za Zygmunta Augusta, syna jego, także wielkiego a sławnego króla polskiego. Który napisał Andrzej Trzecieski, jego dobry towarzysz, który wiedział wszystki sprawy jego.