Powieść biograficzna "Rapsod powstańczy" przedstawia Artura Grottgera, genialnego artysty XIX wieku, na tle powstania styczniowego i w pierwszym okresie po jego upadku. Akcja rozgrywa się od dnia wybuchu powstania do wiosny 1866 roku - najszczęśliwszego okresu życia Grottgera. Powieść jest drugą częścią wydanej w 1969 roku "Muzy łaskawej, której nakład szybko się rozszedł, a drugie wydanie ukaże się w najbliższym czasie. Ludwik Świeżewski przedstawia w książce powstanie styczniowe oraz związane z nim przeżycia znakomitego artysty, który nierozdzielnie złączył swą twórczość z tragiczną walką o wolność, z ideą narodowego zjednoczenia i postępu. Grottger staje w tym okresie u szczytu swej twórczości, tworząc własny styl, który zaważy na malarstwie, literaturze i obyczaju narodowym. W latach tych przeżywa wielką miłość do młodej lwowianki Wandy Monne. Miłość ta, jedna z największych i najpiękniejszych jakie znamy z dziejów miłości wielkich ludzi, przewodzi odtąd dziełu i życiu artysty. Szczególną wartością "Rapsodu powstańczego jest tradycja grottgerowska w rodzinie autora, związki pokrewieństwa z Grottgerem i występującymi w powieści osobami. Postacie pradziadków, dziadków i krewnych autora ze strony ojca i matki są autentyczne (jak zresztą wszystkie osoby powieści). Akcja końcowa rozdziałów rozgrywa się w rodzinnym domu Ludwika Świeżewskiego w Dyniskach, w których autor książki spędził dzieciństwo i młodość aż do ostatnich lat katastrofy wojennej, do 1944 roku. Trzecią, końcową częścią grottgerowskiego, cyklu będzie powieść :Dobry geniusz", ukazująca dzieje ostatnich zmagań twórczych, narzeczeństwo, emigracyjne stosunki w Paryżu oraz znaczenie sztuki i patriotycznej działalności Grottgera. Powieść, nad którą autor obecnie pracuje, ukaże się również w Wydawnictwie Łódzkim. [Wydawnictwo Łódzkie, 1972]